قانون تمبر
قانون تمبر، مالیاتی مستقیم بود که توسط پارلمان بریتانیا در سال ۱۷۶۵ بر مستعمره‌های آمریکای بریتانیا بسته شد. به موجب این قانون بسیاری از محتواهای چاپی در مستعمرات باید از کاغذهای تمبرداری که در لندن تولید می‌شد، استفاده می‌کردند یا تمبر مالیه بر آن‌ها الصاق می‌شد. محتواهای چاپی شامل اسناد قانونی، مجلات، روزنامه‌ها و بسیاری از انواع دیگر کاغذها در مستعمرات می‌شد. مشابه مالیات‌های پیشین، مالیات تمبر می‌بایست به وجه رایج بریتانیا پرداخت می‌شد و نه اسکناس‌های رایج در مستعمرات. هدف از بستن این مالیات تأمین هزینه‌های ناشی از اسکان سربازان بریتانیایی در شمال آمریکا بود که در پی پیروزی بریتانیا در جنگ هفت ساله در آن‌جا مستقر و ماندگار شده بودند. به زعم دولت بریتانیا، مستعمره‌نشینان از حضور نظامی بریتانیا در شمال آمریکا، بسیار ذی‌نفع بودند و می‌بایست حداقل بخشی از هزینه‌های حضور آن‌ها را پرداخت می‌کردند.[1]
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Stamp Act 1765». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ ژوئن ۲۰۱۱.