قصه چهار درویش
قصه چهار درویش یا باغ و بهار مجموعه‌ای از داستان‌های تمثیلی به قلم امیر خسرو دهلوی است که در اواخر قرن سیزدهم میلادی به فارسی نوشته شده‌است. این کتاب حکایتی دربارهٔ آزادبخت یا بیدار بخت، پادشاه روم و پسر او بختیار و چهار درویش است.[2] این کتاب از متون نقالی بسیار محبوب و پرخواننده است. چهار درویش به استناد قدیمی‌ترین نسخهٔ آن به سال ۱۱۶۳ هجری قمری منسوب است و از ادبیات داستانی عصر صفویه محسوب می‌شود.[3]
چهار درویش، یکی از متون نقّالیِ پر خواننده و محبوب عامه[1]
جستارهای وابسته
منابع
- http://www.manuscripts.ir/fa/center-news/3730-چهار-درویش
- http://dl.nlai.ir/UI/6c5c4891-c2de-4fb6-b566-4c0666738ce2/Catalogue.aspx
- «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۳۱ اوت ۲۰۱۶.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «The Tale of the Four Dervishes». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ می ۲۰۱۱.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.