قمر نامنظم
در اخترشناسی ماه یا قمر نامنظم به گونه‌ای از ماه یا قمر طبیعی گفته می‌شود که دارای زاویه انحراف و تمایل به خروج از مرکز مداری، حرکت رجوعی و گردشی در جهت مخالف سیارهٔ خود دارد. باور بر این است که بر خلاف قمرهای معمولی این قمرها توسط جاذبه سیاره‌ها جذب شده و در مدار آنها قرار گرفته‌اند.
تا پیش از سال ۱۹۹۷ میلادی تنها ده عدد از این قمرها و سه قمر نامنظم کشف شده‌بودند.[1]
تا ژوئیهٔ سال ۲۰۱۸، شمار قمرهای نامنظم شناخته‌شده به ۱۲۵ قمر رسیده‌است، که در مدار هر چهار غول گازی (مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) در گردش هستند. بزرگترین قمر نامنظم برای هر سیاره: هیمالیا مشتری، فیبی زحل، سیکوراکس اورانوس و تریتون نپتون بوده‌اند. باور کنونی بر آنست که قمرهای نامنظم اجسامی سرگردان در من‍ظومه بوده‌اند و اندکی پس از تشکیل سیارهٔ مادرشان، قمرهای نامنظم از مدارهای مدارهای خورشید مرکزی در نزدیکی مکان‌های کنونی خود جذب و گرفتار سیاره‌ها شده‌اند. بر پایهٔ یک نظریهٔ جایگزین، بیشتر آنها از کمربند کویپر سرچشمه گرفته‌اند، این ن‍ظریه توسط مشاهدات بعدی پشتیبانی نشده‌است.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Irregular moon». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ می ۲۰۱۲.