قوانین سه‌گانه رباتیک
قوانین سه‌گانه رباتیک مجموعه قوانینی هستند که توسط آیزاک آسیموف نویسندهٔ علمی–تخیلی طراحی شده‌اند. این قوانین گرچه در چند اثر پیشین نویسنده ندا داده شده بودند، نخستین بار در سال ۱۹۴۲ در داستان کوتاه Runaround عرضه شدند. این داستان بعدتر در مجموعه‌داستان من، ربات در سال ۱۹۵۰ مجدداً منتشر شد. قوانین سه‌گانهٔ رباتیک، نقل شده از کتابچهٔ رباتیک، ویرایش پنجاه‌وششم، سال ۲۰۵۸ از این قرارند:
- یک ربات نمی‌تواند به یک انسان آسیب بزند یا به دلیل وارد عمل نشدن، اجازه دهد تا که انسانی آسیب ببیند.
- یک ربات باید به دستورهای دریافتی از یک انسان عمل کند، مگر در مواردی که این دستورها در تناقض با قانون شمارهٔ یک باشد.
- یک ربات باید از وجود خویش مراقبت کند مادامی که این محافظت در تضاد با قوانین شماره یک یا دو قرار نگیرد.[1]
بعدها آسیموف قانون دیگری نیز اضافه کرد: قانون صفر.
۰. یک ربات نمی‌تواند به بشریت آسیب بزند، یا با بی‌عملی‌اش اجازه دهد که بشریت آسیب ببیند.
این قوانین با شکل دادن اصول داستان‌های رباتیک آسیموف، در مجموعه‌داستان‌های رباتیک او نقش ایفا می‌کنند.
منابع
- Asimov, Isaac (1950). "Runaround". I, Robot (hardcover)
|format=requires|url=(help) (به English) (The Isaac Asimov Collection ed.). New York City: Doubleday. p. 40. ISBN 0-385-42304-7.This is an exact transcription of the laws. They also appear in the front of the book, and in both places there is no "to" in the 2nd law.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Three Laws of Robotics». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ مارس ۲۰۲۱.
| مقالات اصلی |
|  |
|---|---|---|
| انواع |
| |
| طبقه‌بندی‌ها | ||
| نقل و انتقال | ||
| پژوهش |
| |
| ||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.