لئو رایان

لئو یوسف رایان جونیور (۵ مه ۱۹۲۵ – ۱۸ نوامبر ۱۹۷۸) یک معلم آمریکایی و سیاستمدار و عضو حزب دموکرات آمریکا بود. او به عنوان نماینده ایالات متحده از کالیفرنیا در یازدهمین دوره کنگره از سال ۱۹۷۳ تا زمان ترور او در سال ۱۹۷۸ حضور داشت.

لئو رایان
رایان در ۱۹۷۷–۱۹۷۸
عضو مجلس نمایندگان ایالات متحده

از کالیفرنیا دوره یازدهم

پیش از او:

پول مک کلوسکی

بعد از او:

ویلیام رویر

عضو نمایندگان کنگره

از حوزهٔ ۲۷ امین دوره کنگره آمریکا

پیش از او:

گلن کولیدج

بعد از او:

لو پاپان

شهردار جنوب سان فرانسیسکو، کالیفرنیا
اطلاعات شخصی
نام کامل لئو یوسف رایان جونیور
تولد ۵ مهٔ ۱۹۲۵
لینکلن، نبراسکا، آمریکا
مرگ ۱۸ نوامبر ۱۹۷۸ میلادی (۵۳ سال)
فرودگاه کایتوما، گویانا
مدفن گورستان دروازه طلایی، سان برونو، کالیفرنیا
حزب سیاسی حزب دموکرات
فرزندان ۵
محل تحصیل دانشگاه کریقتن (کارشناسی هنر)(کارشناسی ارشد علوم)
پیشه سیاستمدار
دین کاتولیک[1]
خدمت نظامی
وفاداری  ایالات متحده آمریکا
خدمت/شاخه نیروی دریایی آمریکا
سال‌های خدمت ۱۹۴۳–۱۹۴۶

رایان در نوامبر ۱۹۷۸ در گویان توسط پیروان جیم جونز به ضرب گلوله کشته شد. مرگ او ساعتی قبل از خودکشی جمعی جونز تاون و ۱۱ روز پس از انتخاب مجدد او برای یک دوره چهار ساله نمایندگی اتفاق افتاد[2][3] در سال ۱۹۸۳ مدال طلای کنگره آمریکا بعد از مرگش به او اهدا شد.

اوایل زندگی و تحصیلات

رایان در لینکلن نبراسکا متولد شد.[4] در طول زندگی او، خانواده اش به صورت متناوب به ایلینوی، فلوریدا و نیویورک، ویسکانسین و ماساچوست نقل مکان می‌کرد. او در سال ۱۹۴۳دبیرستان کمپیون جیسوت در پریری دو چیئن ویسکانسین فارغ‌التحصیل شد.[5][6] او پس از دریافت دوره آموزشی V-12 در باتس کالج، به خدمت نیروی دریایی ایالات متحده درآمد و از سال ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۶ در یک زیر دریایی فعالیت می‌کرد.[7]

رایان در سال ۱۹۴۹ فارغ‌التحصیل کارشناسی هنر و در سال ۱۹۵۱ فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد علوم از دانشگاه کریقتن نبراسکا شد.[4] او به عنوان معلم و مدیر مدرسه و نیز به عنوان عضو شورای شهر جنوب سان فرانسیسکو از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۲ فعالیت داشت.[8]

حرفه
عکس رسمی کنگره از رایان به عنوان نماینده کنگره در دوره اول، ۱۹۷۳.

در سال ۱۹۶۲ رایان به عنوان شهردار از جنوب سان فرانسیسکو انتخاب شد. مدت فعالیت او به عنوان شهردار کمتر از یک سال بود تا زمانیکه به عنوان نماینده مجلس ایالتی کالیفرنیا در دوره ۲۷ با فاصله ۲۰٬۰۰۰ رای انتخاب شد.[8] رایان به عنوان یک نماینده در سال ۱۹۶۴ و ۱۹۶۸ به کنوانسیون ملی دموکراتیک آمریکا خدمت کرد[4] در سال ۱۹۷۲ او به نماینده مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا انتخاب شد. او سه بار دیگر نیز به عنوان نماینده کنگره ایالات متحده انتخاب شد.[4]

حادثه جونز تاون

در سال ۱۹۷۸ گزارش‌هایی در مورد سوء استفاده گسترده و نقض حقوق بشر در جونز تاون توسط افراد یک فرقه به رهبری جیم جونز در گویان منتشر شد.[9][10]

پس از خواندن یک مقاله در سان فرانسیسکو اگزماینر، رایان اعلام کرد قصد دارد تا به جونز تاون در گویان که جیم جونز و حدود ۱٬۰۰۰ نفر از اعضای گروه او اقامت داشتند سفر کند. رایان تحت تأثیر افرادی که نگران بستگان خود از بی عدالتی اجتماعی بودند و عمدتاً در کالیفرنیا زندگی می‌کردند به عنوان نماینده انتخاب شد.[11] با توجه به اینکه سن فرانسیسکو کرونیکل در حال بررسی وقایع بود، وزارت امور خارجه ایالات متحده "بارها و بارها در مقابل تلاشهای رایان کارشکنی می‌کرد و به او اعلام شد "برای پیدا کردن چه چیزی قصد رفتن به جونز تاون را دارید آنجا همه چیز خوب است".[8]

سفر به جونز تاون

در تاریخ ۱ نوامبر ۱۹۷۸ رایان اعلام کرد که به جونز تاون خواهد رفت.[12] او را با دریافت مجوز و بودجه دولتی این کار را انجام داد.[13] او در این سفر در نقش رئیس یک کمیته فرعی کنگره برای بررسی صلاحیت دادگاه‌ها و وضع شهروندان ایالات متحده که در کشورهای خارجی زندگی می‌کنند قرار داشت. رایان از نماینده کنگره ایندیانا دن کویل خواست تا او را همراهی کند اما کویل قادر به انجام این سفر نبود.[14]

جنگل کمین و ترور

بنابر گزارش کمیته امور خارجی در تاریخ ۱۴ نوامبر[15] رایان واشینگتن را ترک و به همراه هیئتی از مقامات دولتی با نمایندگان رسانه‌ها و برخی از افراد «نگران بستگان» به جورج تاون پایتخت گویان (در ۲۴۰ کیلومتری جونز تاون) وارد شد.[9]

جونز تاون
جورج تاون
کایتوما
جونز تاون، گویان

شب هیئت در یک هتل محلی که در آن با وجود تأیید، رزرو بسیاری از اتاق‌ها لغو شده بود و بسیاری مجبور به اقامت در لابی شدند.[9] به مدت سه روز رایان با مشاور حقوقی مذاکراتی را برگزار کرد.[9]

رایان خواست تا با جونز توسط رادیو صحبت کند اما شارون آموس بالاترین-رده عضو معبد گفت: آیین دیدار برنامه‌ریزی نشده است.[9] در ۱۷ نوامبر، رایان مشاور خود جکی اسپیر، ۹ روزنامه‌نگار و چهار نگران بستگان را به نمایندگی هیئت، سوار یک هواپیما به فرودگاهی در پورت کایتوما چند مایل خارج از جونز تاون اعزام کرد.[15] در ابتدا خوش آمدگویی در جونز تاون گرم بود[13] اما یک عضو معبد بنام گوسنی ورنون دست نوشته‌ای به خبرنگار ان بی سی دان هریس داد که اظهار داشت: «لطفاً به من کمک کنید از جونز تاون خارج شوم».[16] آن شب رسانه‌ها و هیئت به فرودگاه بازگشتند.[15] صبح روز بعد رایان، اسپیر و دوایر مصاحبه‌های خود را ادامه دادند و یک زن را ملاقات کردند که مخفیانه برای خروج از جونز تاون با خانواده اش و یک خانواده دیگر ابراز تمایل کرد. حدود ۱۱:۰۰ صبح به وقت محلی رسانه‌ها و هیئت بازگشت و به مصاحبه با اعضای معبد پرداخت. حدود ساعت ۳ بعد از ظهر، ۱۴ نفر از اعضا از معبد جداشدند و لری لیتون به عنوان یک پناهنده سوار یک کامیون با رایان به فرودگاه آمد و گفت که مایل است یک شب دیگر برای کمک به کسانی که آرزوی ترک دارند با آنها بماند. مدت کوتاهی پس از آن زمانیکه که رایان در حال متقاعد کردن یک خانواده برای ترک منطقه بود یک حمله شکست خورده با چاقو به رایان رخ داد.[17] برای محافظت از رایان دوایر دستور داد تا رایان محل را ترک کند اما او وعده داده بود تا اختلاف را حل کند.[15]

عکس از شلیک کنندگان توسط باب براون (NBC).

گروه جونز تاون را ترک و در ساعت ۴:۴۵ بعد از ظهر به وقت محلی به فرودگاه کایتوما رسید.[15] ساعت 5:10 بعد از ظهر تا زمانیکه هواپیمای ۶ صندلی سسنا به انتهای باند رسید لری لیتون آتش گشود و چندین نفر از کسانی که داخل هواپیما بودند را زخمی کرد.[15] همزمان چند نفر دیگر از اعضای معبد که برای همراهی آمده بودند شروع به گشودن آتش بر روی هواپیما ترابری کرده، رایان را کشتند و سه روزنامه‌نگار و یک عضو جدا شده از معبد و ۹ نفر دیگر از جمله جکی اسپیر را زخمی کردند.[9][18] افراد مسلح بدن رایان را به رگبار بستند و سپس به سر او شلیک کردند.[19] مسافران سسنا لری لیتون و افراد زنده مانده در هر دو هواپیما به مناطق اطراف فرار کردند.[15]

بعد از ظهر قبل از اعلام عمومی این خبر، همسر مشاور رایان ویلیام هولسینگر سه تهدید تلفنی دریافت کرد.[20] تماس گیرنده اظهار داشت: «به شوهر خود بگو که وعده غذایی هواپیما مغز خودش است و او بهتر است مراقب باشد.»[20] صبح روز بعد که ارتش گویانا برای حل و فصل مناقشه به محل رسید.[15] آنها ۹۰۹ جسد از ساکنان را مرده پیدا کردند؛ افراد فوت شده به یک «خودکشی دسته جمعی» دست زده بودند.[15]

سنگ مزار رایان

دفن

جسد لئو رایان به ایالات متحده بازگردانده شد و در گورستان ملی دروازه طلایی در سان برونو کالیفرنیا دفن شد.[21]

سالگرد
پارک یادبود لئو رایان
اداره پست لئو رایان

در ۲۵ امین سالگرد مرگ او، مراسم یادبود ویژه‌ای به افتخار او در شهرستان آلامدا، کالیفرنیا برگزار شد که خانواده رایان و دوستان از جمله سه دختر او و جکی اسپیر حضور داشتند. در پایان این مراسم پدر و مادر کسانی را که فرزندان آنها در جونز تاون مرده بود به احترام و تشکر از کنگره رایان برای اهدای زندگی خود و تلاش برای نجات فرزندان آنها قدردانی کردند.

جستارهای وابسته

منابع
  1. Rein, Richard K. "The Daughter of Jonestown Victim Leo Ryan Argues That Her Guru's Sect Is Not a Cult".
  2. Other members of the House of Representatives have been killed while in office, though not as assassination attempts, and others have been the target of deliberate assassination attempts, though none of the other attempts were successful.
  3. Peters, Justin. "The Forgotten, Non-Kool-Aid-Drinking Victims of the Jonestown Massacre". Slate.com. Retrieved October 1, 2014.
  4. United States Congress. "RYAN, Leo Joseph, (1925–1978)". United States Congress. Retrieved 2007-01-24.
  5. Campion Jesuit High School. "Campion Knights". Retrieved 2007-01-24.
  6. Campion Jesuit High School. "Campion Forever". Retrieved 2007-01-24.
  7. Campion Jesuit High School. "Campion Knights Notables". Archived from the original on 15 February 2006. Retrieved 2007-01-24.
  8. Simon, Mark (December 10, 1998). "A Trip Into The Heart Of Darkness: Always larger than life, Leo Ryan courted danger". San Francisco Chronicle. pp. A17.
  9. [[#CITEREF|]]
  10. Hall, John R. (1987). Gone from the Promised Land: Jonestown in American Cultural History. New Brunswick, New Jersey: Transaction Publishers. ISBN 0-88738-124-3.
  11. McConnell, Malcolm (1984). Stepping Over: personal encounters with young extremists. Reader's Digest Press. p. 67. ISBN 0-88349-166-4.
  12. Rebecca Moore, American as Cherry Pie, 2000, Jonestown Institute, San Diego State University
  13. Chidester, David (2003). Salvation and Suicide: Jim Jones, the Peoples Temple, and Jonestown. Indiana University Press. xvii, 11, 139, 151, 167, 168, 186. ISBN 0-253-21632-X.
  14. Quayle, Dan (1995). Standing Firm: A Vice-Presidential Memoir. Harpercollins. p. 176. ISBN 0-06-109390-4.
  15. Empty citation (help)
  16. Zane, Maitland (November 13, 1998). "Surviving the Heart of Darkness: Twenty years later, Jackie Speier remembers how her companions and rum helped her endure the night of the Jonestown massacre". San Francisco Chronicle. p. 1.
  17. Milhorn, H. Thomas (2004). Crime: Computer Viruses to Twin Towers. Universal-Publishers.com. p. 392. ISBN 1-58112-489-9.
  18. Singer, Ph.D., Margaret Thaler; Janja Lalich (1995). Cults in Our Midst: The Hidden Menace in Our Everyday Lives. Jossey Bass. pp. 28, 237.
  19. Snow, Robert L. (2003). Deadly Cults: The Crimes of True Believers. Praeger/Greenwood. pp. 36, 38, 166, 168. ISBN 0-275-98052-9.
  20. Bernstein-Wax, Jessica, "Jonestown still reverberates in Bay Area 30 years later", San Jose Mercury News, November 16, 2008
  21. Joint Committee On Printing; United States Government Printing (1979). Leo J. Ryan – Memorial Services – Held In The House Of Representatives & Senate Of The U. S. , Together With Remarks. Washington, D.C.: United States Congress. p. 89.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.