لایحه مهاجرت و تابعیت ۱۹۶۵
لایحه مهاجرت و تابعیت ۱۹۶۵ (Pub.L. 89-236, 79 Stat. 911, مصوب ژوئن 30, 1968), که به لایحهٔ هارت-سلر نیز مشهور است،[1] فرمول منشأهای ملی را که از زمان لایحهٔ سهمیه اضطراری ۱۹۲۱ در ایالات متحده آمریکا وضع شده بود را حذف کرد. این لایحه توسط نمایندهٔ مجلس امنوئل سلر از ایالت نیویورک پیشنهاد شد، سناتور فیلیپ ای. هارت از میشیگان اسپانسر آن بود، و سناتور تد کندی از ماساچوست مروج آن بود.
.svg.png.webp) | |
| عنوان بلند | اصلاحیه لایحه مهاجرت و تابعیت |
|---|---|
| سرنام(ها) (محاوره‌ای) | INA ۱۹۶۵ |
| نام‌های مستعار | لایحه هارت سلر |
| تصویب‌شده توسط | ۸۹ کنگره ایالات متحده |
| اجرایی شده از | ۳۰ ژوئن ۱۹۶۸ |
| استنادها | |
| حقوق عمومی | Pub.L. 89-236 |
| اساسنامهٔ بزرگ | 79 Stat. 911 |
| تدوین | |
| اقدامات اصلاح‌شده | قانون مهاجرت و تابعیت 1952 |
| عنوان‌های اصلاح‌شده | 8 U.S.C.: Aliens and Nationality |
| بخش‌های اصلاح‌شدهٔ کد ایالات متحده | 8 U.S.C. ch.12 (§§ 1101, 1151–1157, 1181–1182, 1201, 1254–1255, 1259, 1322, 1351) |
| تاریخچه قانون‌گذاری | |
| |
لایحه هارت سلر، نظام سهمیه‌های ملی که از دهه ۱۹۲۰ خط مشی مهاجرتی آمریکا بود را برچید و نظامی ترجیحی جایگزین آن کرد که بر مهارت‌ها و روابط خانوادگی مهاجران با شهروندان یا ساکنین آمریکا تمرکز می‌کرد. محدودیت‌های عددی بر ویزاها به ۱۷۰۰۰۰ ویزا در سال محدود شد.[1]
منابع
- Sarah Starkweather. "US immigration legislation online". University of Washington, Bothell Library. Archived from the original on 23 October 2015. Retrieved January 1, 2012.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Immigration and Nationality Act of 1965». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ دسامبر ۲۰۱۵.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.