لوچیا دی لامرمور
لوچیا دی لامرمور یا لوچا دی لامرمور (به ایتالیایی: Lucia di Lammermoor) نام اپرایی از گائتانو دونیزتی، آهنگساز ایتالیایی است. او این اپرا را در سال ۱۸۳۴ نوشت. نخستین اجرای آن در سال ۱۸۳۵ در ناپل بود. اپرانامهٔ ایتالیاییِ آن را سالواتوره چامارانو نوشت.
| لوچیا دی لامرمور | |
|---|---|
| گائتانو دونیزتی | |
 Fanny Tacchinardi Persiani به نقش لوچیا در اجرای لندن، ۱۸۳۸ | |
| نویسنده اپرانامه | Salvadore Cammarano |
| زبان | ایتالیایی |
| بر پایه | The Bride of Lammermoor اثر والتر اسکات |
| نخستین اجرا | ۲۶ سپتامبر ۱۸۳۵ تئاتر سان کارلو، ناپل |
دونیزتی بعداً نسخه‌ای فرانسوی نیز از این اپرا نوشت.
آریای «صدای شیرین»، معروف به «صحنهٔ دیوانگی»، مشهورترین بخش این اپرا است که در آن لوچیا (با صدای سوپرانو)، پس از کشتن داماد در شب عروسی خود، دربارهٔ ازدواج با محبوبش «ادگاردو» خیال‌پردازی می‌کند.
جوان ساترلند مشهورترین اجراکنندهٔ نقش «لوچیا» است.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Lucia di Lammermoor». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ اکتبر ۲۰۱۵.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.