لو ویگوتسکی

لو سمینویچ ویگوتسکی (۱۷ نوامبر۱۸۹۶–۱۱ ژوئن ۱۹۳۴) روان‌شناس مارکسیست روس بود. کار او در زمینهٔ زبان و توسعهٔ زبانی، بر پایهٔ این فرض است که فرایند کسب دانش، محصول توسعهٔ اجتماعی است. او در طول حیات خود، در زمینه‌های مختلف علمی، همچون زبان‌شناسی، تحلیل روان‌شناسانهٔ هنر و افسانه‌ها، روان‌شناسی کودک، و مشکلات کودکان ناشنوا و عقب‌افتاده کار کرده‌است.[1][2][3][4]

لو ویگوتسکی
زادهٔ۱۷ نوامبر ۱۸۹۶ در اورشا بلاروس
درگذشت۱۱ ژوئن ۱۹۳۴ در مسکو روسیه
ملیتبلاروس
محل تحصیلدانشگاه دولتی مسکو
شناخته‌شده برایمنطقه توسعه پروگزیمال

مهارت‌های درون ساختی

روان‌شناسی فرهنگی - تاریخی
همسر(ها)روزا نوونا ویگودسکایا
پیشینه علمی
رشته(های) فعالیتروان‌شناسی
دانشجویان برجستهالکساندر لوریا
تأثیر گرفته ازباروخ اسپینوزا، ویلهلم فون هومبولت، آلفرد آدلر، کورت کافکا، کورت لوین، ماکس ورتهایمر، وولفگانگ کهلر، کارل مارکس و ژان پیاژه
تأثیر گذار براوالد ایلینکوف

پیشینه

ویگوتسکی دراورشا واقع در بلاروس، به دنیا آمد و در شهر گومل رشد یافت جایی که وی هر دو آموزش عمومی و تخصصی را کسب کرد. او تحت تأثیر پسرعموی خود، داوید ویگودسکی، قرار داشت. ویگوتسکی سرانجام از طریق یک قرعه کشی سهمیه ورود به دانشگاه دولتی مسکو را بدست آورد. پس از فارغ‌التحصیلی در سال ۱۹۱۷ وی برای تدریس به دانشگاه گومل بازگشت. در ۶ ژانویه سال ۱۹۲۴ ویگوتسکی بررسی روش تحقیق Reflexologic و روانی دومین کنگره روانشناسان روسی در لنینگراد تحویل گرفت. پیرو دعوت رئیس جدید مؤسسه روانشناختی مسکو ک.ن. کُرنیلُف، ویگوتسکی همراه همسرش رزانوونا ویگودسکایا به مسکو نقل مکان کردند. تا تولد اولین دخترش گیتا، آن‌ها در زیر زمین مؤسسه روانشناسی تجربی که با بایگانی بخش فلسفه مؤسسه احاطه شده بود، زندگی می‌کردند.[5][6]

ویگوتسکی پایان‌نامه خود را در خصوص روانشناسی هنر در سال ۱۹۲۵ تکمیل کرد. او کار خود را مؤسسه روانشناختی به عنوان دانشمند رده دو آغاز کرد و در موسسه‌های تحقیقاتی و آموزشی و بالینی دیگر در مسکو و لنینگراد ادامه داد. او در سال ۱۹۳۴ در سن ۳۷ سالگی بر اثر بیماری سل در مسکو درگذشت.[7][8]

شهرت علمی

شهرت علمی او به دلیل مطالعات و نوشتارش بر روانشناسی رشد کودک است. او اعتقاد داشت برای فهم درست ذهن انسان، باید از آغاز پیدایش آنرا بررسی کرد. او با مطالعه کودکان خردسال به مراحل تولید اصوات و اشارات دقت کرد و مفاهیم توسعه ذهن را که امروز به آن اسکیماتا یا طرح واره می‌گویند، بررسی نمود. او در ابتدا در مطالعه اصوات و حرکات اولیه نوزاد، اعتقاد به مفاهیم کاهشی و شرطی شدن فعال تحت تأثیر نظریات پاولوف پیدا کرد و این حرکات و نشانه‌های بی مفهوم را ابزار کار ساخت ذهن کودک و برایش مهم می‌دانست؛ همانگونه که ابزار کار کارگران برایشان مهم است.[9]

اما او در اواخر عمر و با بلوغ نظریاتش، به خصوص پس از مرور مطالعات پیاژه، از این نظریه کاهشگرای خود دربارهٔ نشانه‌های کودک دست کشید.

آن دو هرگز یکدیگر را ندیدند اما ویگوتسکی در اواخر عمر علمی خود تحت تأثیر ژان پیاژه قرار گرفت و حتی برخلاف برخی مخالفات اولیه خود، او را در دستیافتش به شرح تکوین صدای درونی ایگوسنتریک کودک و منشأ اجتماعیِ سخنوری در کودک ستود. پیاژه پس از مرگ او از وی خبر یافت و آثارش را خواند.[10]

نگارخانه
یک گرافیک از منطقه توسعه پروگزیمال

آثار
  • فکر و زبان (۱۹۳۷)
  • منتخب مطالعات روان‌شناسی (۱۹۵۶)
  • توسعهٔ فراگرد عالی روانی (۱۹۶۰)

منابع
  1. «Andrey Maidansky — The Russian Spinozists». caute.ru. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۰۹.
  2. Jornet, A. ; Cole, M. (2018). "Introduction to symposium on Vygotsky and Spinoza". Mind, Culture, and Activity. 25 (4): 340–345. doi:10.1080/10749039.2018.1538379. S2CID 145032408.. Jornet & Cole (2018): "It has been known since the publication of Thought and Language in English that at the end of his life, Vygotsky turned to the ideas of Spinoza to overcome what he considered the shortcomings of his earlier theoretical ideas, bringing emotion to center stage in the process of development. Recent scholarship has made it clear that Spinoza was important from the beginning of Vygotsky's career. His doctoral thesis, The Psychology of Art, opens with a quotation from Spinoza, and years later Leont'ev (1997) made it clear in his introduction to Vygotsky's collected works that Vygotsky's interest in the philosophy of Spinoza began as early as his student years, and "would remain his favorite thinker for the rest of his life". Spinoza's lifelong influence on Vygotsky, however, has remained a relatively unexplored issue.".
  3. Yasnitsky, A. & van der Veer, R. (Eds.) (2015). Revisionist Revolution in Vygotsky Studies. Routledge. ISBN 978-1-138-88730-5.
  4. Obukhova, L. F. , & Korepanova, I. A. (2009). The Zone of Proximal Development: A Spatiotemporal Model. Journal of Russian & East European Psychology, 47(6), 25–47. doi:10.2753/RPO1061-0405470602.
  5. "Questioning Vygotsky's Legacy: Scientific Psychology or Heroic Cult". Routledge & CRC Press. Retrieved 2020-12-09.
  6. Zavershneva, E (2010b). "The Vygotsky Family Archive: New Findings. Notebooks, Notes, and Scientific Journals of L.S. Vygotsky (1912–1934)". Journal of Russian and East European Psychology. 48 (1): 34–60. doi:10.2753/rpo1061-0405480102. S2CID 142733451.
  7. «Soviet Psychology: Imagination and creativity of the adolescent by Vygotsky». www.marxists.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۰۹.
  8. "Cultural-historical psychology". Wikipedia. 2020-12-06.
  9. Yasnitsky, A. & van der Veer, R. (Eds.) (2015). Revisionist Revolution in Vygotsky Studies. London and New York: Routledge
  10. Hassard, Jack; Dias, Michael (2013). The Art of Teaching Science: Inquiry and Innovation in Middle School and High School. Oxon: Routledge. ISBN 978-1-135-88999-9.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.