مارتین بی-۱۰

مارتین بی-۱۰ نخستین بمب افکن تک باله تمام فلزی برای استفاده منظم به دست تفنگداران هوایی ارتش ایالات متحده(USAAC) بود، که در جون ۱۹۳۴ به کار گرفته شد. این هواپیما همچنین نخستین بمب افکن تولید شده به‌طور انبوه بود که عملکردش نسبت به هواپیماهای جنگنده ارتش در آن زمان فراتر بود.

ماریتین بی-۱۰
بی-۱۰ در حال پرواز در دوره آموزشی در پایگاه نیروی هوایی مکس ول
نوع هواپیما هواپیمای بمب افکن
کشور سازنده  ایالات متحده آمریکا
شرکت سازنده شرکت گلن ال. مارتین
طراحی شده توسط پیتون ام. مگرادر
نخستین پرواز ۱۶ فوریه ۱۹۳۲
تاریخ رونمایی نوامبر ۱۹۳۴
بازنشستگی ۱۹۴۹ (در نیروی هوایی سلطنتی تای (تایلند))
وضعیت کنونی بازنشسته
بکارگیرنده (ها) تفنگداران هوایی ارتش ایالات متحده(USAAC)
نیروی هوایی ترکیه
نیروی هوایی ملی چین
نیروی هوایی آرژانتین
هوانوردی نظامی ارتش هند شرقی پادشاهی هلند
آغاز ساخت ۱۹۳۷-۱۹۳۳
تعداد ساخته‌شده ۱۲۱ (بی-۱۰)
۳۲ (بی-۱۲)
۳۴۲ از همه گونه‌ها شامل نسخه‌های صادراتی
بهای هر فروند ۵۲،۰۸۳ دلار امریکا [1]
مدل‌های دیگر مارتین گونه ۱۴۶

بی-۱۰ همچنین به عنوان اسکلت بدنه برای طراحی گونه‌های بی-۱۲، بی-۱۳، بی-۱۴، اِی-۱۵، و او-۴۵ با استفاده از موتورهای پرت اند ویتنی به جای موتورهای رایت سایکلون به کار گرفته شد.

طراحی و توسعه

بی-۱۰ انقلابی در طراحی بمب افکن‌ها آغاز کرد، این هواپیما به صورت تک باله و تمام فلزی ساخته شد. ویژگی‌های بکار رفته در این هواپیما مثل کابین بسته، چرخش برجک تفنگ ها، چرخ‌های فرود جمع شدنی، مخزن بمب داخلی و روکش‌های کامل محافظ موتور برای چند دهه تبدیل به استانداردی برای طراحی بمب افکن‌ها شدند. بی-۱۰ همه بمب افکن‌های موجود را به‌طور کامل منسوخ نمود. در سال ۱۹۳۲، شرکت مارتین جایزه کالیر را برای طراحی ایکس بی-۱۰ دریافت نمود.

پروژه بی-۱۰ با نام مارتین گونه ۱۲۳ آغاز شد، یک سرمایه‌گذاری خصوصی به دست شرکت گلن ال. مارتین در شهر بالتیمور ایالت مریلند، این هواپیما چهار خدمه داشت: خلبان، کمک خلبان، توپچی دماغه و توپچی درون هواپیما. همانند بمب افکن‌های پیشین، چهار محفظه خدمه باز بودند اما یک سری نوآوری‌هایی در طراحی آن به خوبی انجام شده بود.

این نوآوری ها، یک شکم عمیق برای یک محفظه بمب درونی و چرخ‌های فرود جمع شدنی را دربر داشت. موتورهای رایت سایکلون اس آر-۱۸۲۰-ای با ۶۰۰ اسب بخار قدرت، نیروی کافی را برای هواپیما فراهم می‌کردند. مارتین گونه ۱۲۳ نخستین پرواز خود را در ۱۶ فوریه ۱۹۳۲ انجام داد و در تاریخ ۲۰ مارس همان سال با شناسه ایکس بی-۹۰۷ برای آزمایش به ارتش ایالات متحده داده شد. پس از آزمایش برای طراحی و ساخت دوباره با شناسه ایکس بی-۱۰ به شرکت مارتین بازگردانده شد.[2] گونه ایکس بی-۱۰ که به ارتش ایالات متحده تحویل داده شده بود با هواپیمای اصلی تفاوت‌های اساسی داشت. در حالی که گونه ۱۲۳ دارای روکش‌های موتور طوقه‌ای توسعه یاقته توسط انجمن ملی مشورتی برای هوانوردی بود در ایکس بی-۱۰ از روکش‌های کامل موتور برای کاهش اصطکاک شده بود. ایکس بی-۱۰ همچنین از یک جفت موتور رایت آر-۱۸۲۰-۱۹، ۶۷۵ اسب بخاری بهره می برد و ۲،۴ متر به درازای بال‌های آن افزوده شده بود، و یک برجک ضمیمه دماغه آن شده بود. ایکس بی-۱۰ در زمان یک پرواز آزمایشی در ماه جون، سرعت ۳۱۷ کیلومتر بر ساعت را در ۱،۸۳۰ متری برجای گذاشت و این یک کارایی خیره‌کننده در برای سال ۱۹۳۲ بود.

به دنبال موفقیت ایکس بی-۱۰، برخی دگرگونی‌ها در آن انجام شد، این دگرگونی‌ها کاهش خدمه به سه نفر، افزودن آسمانه برای جایگاه همه خدمه و یک به روز رسانی در موتورهای ۶۷۵ اسب بخاری را شامل می شد. در ۱۷ ژانویه ۱۹۳۳ ارتش ۴۸ فروند از آن‌ها را سفارش داد. ۱۴ فروند هواپیمای نخست وای بی-۱۰ نامگذاری شده و از نوامبر ۱۹۳۳ به تفنگداران هوایی ارتش ایالات متحده در فرودگاه رایت فیلد سپرده شدند. گونه ساخته شده از ایکس بی-۱۰ با نام وای بی-۱۰ بسیار شبیه نمونه نخستین بودند.

تاریخچه کاربری

در سال ۱۹۳۵، ارتش ایالات متحده تعداد ۱۰۳ فروند دیگر از گونه بی-۱۰بی سفارش داد. این گونه تنها تفاوت کوچی با گونه وای بی-۱۰ داشت.

ویژگی‌ها (بی-۱۰بی)

ویژگی‌های کلی

  • خدمه: ۳ نفر
  • درازا: ۱۳،۶ متر (۴۴ فوت و ۹ اینچ)
  • درازای بال: ۲۱،۵ متر (۷۰ فوت و ۶ اینچ)
  • بلندی: ۴،۷ متر (۱۵ فوت و ۵ اینچ)
  • مساحت بال: ۶۳ مترمربع (۶۷۸ فوت مربع)
  • وزن خالی: ۴،۳۹۱ کیلوگرم (۹،۶۸۱ پوند)
  • بیشینه وزن برخاست: ۷،۴۴۰ کیلوگرم (۱۶،۴۰۰ پوند)
  • نیروی رانشی: ۲ موتور پروانه‌ای رایت آر-۱۸۲۰-۳۳ (جی-۱۰۲) با نیروی ۷۷۵ اسب بخار برای هرکدام

کارایی

جنگ افزار

  • تفنگ ها: ۳ عدد تیربار براونینگ ام۱۹۱۹ ۷،۶۲ میلی‌متری (۰،۳۰ اینچی)
  • بمب ها: ۱،۰۳۰ کیلوگرمی (۲،۲۶۰ پوندی)

پانویس
  1. Fitzsimons 1969, p. 1846.
  2. «"Flying Fish–Our Army's Newest Plane Hits Terrific Speeds (photo of Model 123, US Army designation XB-907, in flight)."». Popular Science. اکتبر ۱۹۳۲. دریافت‌شده در ۲۲/۱۲/۲۰۱۰. تاریخ وارد شده در |بازبینی= را بررسی کنید (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.