ماشین اسباب‌بازی سرخ آتشین

ماشین اسباب‌بازی سرخ آتشین (آلمانی: Das feuerrote Spielmobil) یک مجموعه تلویزیونی کودکانه آلمانی است که نخستین بار در سال ۱۹۷۲ منتشر شد.

ماشین اسباب‌بازی سرخ آتشین
ژانرمجموعه تلویزیونی کودکانه
سازندههارالد هوهن‌آکر
فیلیپ زونتاگ
رایموند اولبیش
بازیگرانپیتر کرن
فیلیپ زونتاگ
اووه فالکن‌باخ
اریش شلایر
یوزف شوارتس
یورگ هوبه
آنیا فرانکه
میشائل هابک
فریتیوف فیروک
ماریون کراخت
کشور سازندهآلمان
زبان اصلیآلمانی
شمار قسمت‌ها۱۸۴
تولید
تهیه‌کننده‌هاتلویزیون آلمان
ب.ار. (رادیو باواریا)
شروع تولید: ۱۹۶۹
مدت۳۰ دقیقه
پخش
شبکهٔ اصلیآ.ار.د
انتشار اولیه۲۱ آوریل ۱۹۷۲ (۱۹۷۲-04-۲۱) 
۱۲ ژوئیه ۱۹۸۱ (۱۹۸۱-07-۱۲)

این مجموعه ۱۸۴ قسمت داشت و مابین ۲۱ آوریل ۱۹۷۲ تا ۱۲ ژوئیه ۱۹۸۱، از شبکهٔ آ.ار.د پخش شد. ایدهٔ اولیه آن از سال ۱۹۶۹ و به عنوان دنباله‌ای برای مجموعهٔ تلویزیونی «مدرسهٔ بازی» شکل گرفت و قسمت‌های اولیه از همان هنگام در مونیخ فیلم‌برداری شد؛ چرا که مدیران شبکهٔ تلویزیونی معتقد بودند در مجموعهٔ «مدرسهٔ بازی»، روابط اجتماعی آلمان به درستی نشان داده نشده بود و باید، یک برنامهٔ جایگزین ساخته شود.[1][2]

یک مینی‌بوس که مجهز به دوربین بود، در سرتاسر کشور سفر کرده و برخوردها و مواجهه‌هایش را با مردم مناطق مختلف و قصه‌ها و حکایت‌های آنان را نشان می‌داد.[3]

هدف اولیه از ساخت این مجموعه، تحریک تخیل مخاطبان و آموزش روابط اجتماعی بود. در ۵ قسمت آغازین، دو عروسک به نام‌های «مَکسی‌فانت» و «مینی‌فانت» حضور داشتند که البته بعدها برای خود یک تلویزیونی مجزا یافتند، چون شرکای تولید این مجموعه از هم جدا شدند. به جای آنها، دو عروسک دیگر یه نام‌های «بیف» و «ووف» (طراحی شده توسط یان گولبرانسون) و شخصیت انیمیشنی دیگری به نام «وومی» (Wummi) در این برنامه استفاده شد. طی قسمت‌های مختلف این مجموعه، چندین افسانهٔ مشهور نیز بازگو شد، از جمله برخی از قصه‌های برادران گریم همچون شنل‌قرمزی.

اتومبیلی که برای قسمت‌های نخستین استفاده شد، یک اوپل بلیتس مدل ۱۹۶۹ بود. در سال ۲۰۰۹، موزهٔ اوپل آلمان این خودرو را از آخرین صاحبش خریداری کرد.

منابع

  1. Dieter Schäfer: Die Entwicklung der Gameshow im Kinderfernsehen des Bayrischen Rundfunks. Diplomica, 1997, شابک ۹۷۸−۳−۸۳۲۴−۰۱۶۷−۲ .
  2. Stötzel, Dirk Ulf. : Das Magazin „Die Sendung mit der Maus“: Analyse einer Redaktions- und Sendungskonzeption. O. Harrassowitz, Wiesbaden 1990, شابک ۹۷۸−۳−۴۴۷−۰۲۹۹۱−۹ .
  3. Elke Schlote: Bildungsfernsehen historisch (1,3 MB). Internationales Zentralinstitut für das Jugend- und Bildungsfernsehen (IZI), München, abgerufen am 1. September 2017 (dt). http://www.br-online.de/jugend/izi/deutsch/publikation/televizion/28_2015-2/Schlote-Bildungsfernsehen_historisch.pdf

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.