ماونا لوا

ماونا لوا یکی از ۵ آتشفشان تشکیل‌دهندهٔ جزایر هاوایی ایالات متحده در اقیانوس آرام است. ماونا لوا، یک آتشفشان سپری و به معنای «کوه بلند» است.[3] ماونا لوا بزرگترین آتشفشان زیردریایی کره زمین از دیدگاه حجم و اندازه است که این ادعا تنها توسط آتشفشان خاموش و غیرفعال تامو ماسیف به چالش کشیده شده‌است.[4] محیط قاعده مخروط این آتشفشان ۶۰۰ کیلومتر و قله آن نسبت به کف اقیانوس آرام که آن را احاطه کرده‌است ۱۰ کیلومتر ارتفاع دارد و به‌طور کلی حجمی بالغ بر ۱۸٬۰۰۰ مایل مکعب (۷۵٬۰۰۰ کیلومتر مکعب) را شامل می‌شود.[5] هر چند، ارتفاع نوک قله آن در حدود ۱۲۵ فوت (۳۸ متر) از آتشفشان همسایه‌اش، مائونا کیا کوتاه‌تر است.[6]

ماونا لوا
ماونا لوا
مرتفع‌ترین نقطه
ارتفاع۱۳٬۶۷۹ پا (۴۱۶۹ متر) [1]
فهرست‌بندیUltra
جغرافیا
ایالت/استانUS
رشته‌کوهجزایر هاوایی
نقشه توپوگرافیسازمان زمین‌شناسی آمریکا ماونا لوا
زمین‌شناسی
مقیاس زمانی زمین‌شناسی۷۰۰٬۰۰۰–۱ میلیون[2]
گونهآتشفشان سپری
قوس آتشفشانی/کمربند آتشفشانیHawaiian-Emperor seamount chain
آخرین فورانمارس و آوریل ۱۹۸۴[2]
بالا رفتن
نخستین صعوددوره‌های تاریخی
راحت‌ترین مسیرمسیر آیناپو

ماونا لوا همراه با سایر قسمت‌های جزایر هاوایی، نشان‌دهندهٔ موادی هستند که به وسیله فوران‌هایی که از یک میلیون سال پیش تاکنون ادامه داشته‌اند، شکل گرفته‌اند.[7] این آتشفشان دست‌کم در حدود ۷۰۰۰۰۰ سال است که در حال فوران است و احتمالاً، در حدود ۴۰۰۰۰۰ سال پیش به لایه‌های بالایی سطح دریا رسیده‌است. در الگوی شکل‌گیری آتشفشان‌های هاوایی، ماونا لوا سرآغازش با فوران‌های زیرسطحی است که به تدریج از طریق فوران‌های زیرزمینی و انباشت تدریجی بازالتهای قلیایی سر از آب دریا بیرون آورده‌است. اگر چه فعالیت این آتشفشان توسط کیلاویا، آتشفشان دیگر و همسایه‌اش در هاوایی تحت‌الشعاع قرار گرفته، با این همه ماونا لوا همچنان فعال است.[2]

آخرین فوران ماونا لوا از ۲۴ مارس تا ۱۵ آوریل ۱۹۸۴ رخ داد. هیچ فوران اخیر آتشفشان منجر به تلفات نشده‌است، اما فوران در سال ۱۹۲۶ و ۱۹۵۰ باعث تخریب روستاها شد، و شهر هیلو، هاوایی تا حدی از اواخر قرن نوزدهم بر روی جریان گدازه ساخته شده‌است. به دلیل خطرات بالقوه ای که برای مراکز جمعیتی ایجاد می‌کند، ماونا لوا بخشی از برنامه آتش فشان‌های دهه است، که مطالعه در مورد خطرناک‌ترین آتشفشان‌های جهان را تشویق می‌کند. ماونا لوا از سال ۱۹۱۲ توسط رصدخانه آتشفشان هاوایی به شدت کنترل می‌شود. مشاهدات جو در رصدخانه ماونا لوا و خورشید در رصدخانه خورشیدی ماونا لوا انجام می‌شود، هر دو در نزدیکی قله کوه. پارک ملی آتش‌فشان‌های هاوایی قله و جناح جنوب شرقی آتشفشان را پوشانده‌است و همچنین کیلاویا، یک آتشفشان جداگانه را در خود جای داده‌است.

منابع
  1. "Mauna Loa, Hawaii". Peakbagger.com. Retrieved 12 December 2012.
  2. "Mauna Loa: Earth's Largest Volcano". Hawaiian Volcano Observatory—United States Geological Service. 2 February 2006. Retrieved 9 December 2012.
  3. "Biggest Mountain: Mauna Loa". Extreme Science. Archived from the original on 11 May 2010. Retrieved 2012-01-27.
  4. Brian Clark Howard (2013-09-05). "New Giant Volcano Below Sea Is Largest in the World". National Geographic.
  5. Kaye, G.D. (2002). Using GIS to estimate the total volume of Mauna Loa Volcano, Hawaii. Geological Society of America. 98th Annual Meeting. Archived from the original on 2009-01-25. Retrieved 2007-08-05.
  6. "Mauna Kea". NGS Station Datasheet. United States National Geodetic Survey. Retrieved February 15, 2019.
  7. David R. Sherrod, John M. Sinton, Sarah E. Watkins, and Kelly M. Brunt (2007). "Geologic Map of the State of Hawai'i" (PDF). Open-File Report 2007–1089. United States Geological Survey. pp. 50–51.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ماونا لوا موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.