مجدالدین بغدادی
مجدالدین بغدادی از شاعران و عارفان ایرانی بود که در سال ۵۵۴ هجری متولد و در سال ۶۰۷ به امر علاءالدین محمد خوارزمشاه در رود جیحون غرق شد.
وی از مردم خوارزم و از مریدان شیخ نجم‌الدین کبری و از شاعران و نویسندگان خاص زمان خود است. از آثار وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- رساله در سفر (به فارسی)[1]
- تُحْفَةُ البَرَرةِ فی المسائل العَشرة (ترجمه شده از عربی به فارسی)[2]
- کتاب الأربعین معروف به اسم سَلْوَةُ المریدین فی فضائل ذِکر رَبِّ العالمین[3]
رضا قلی خان هدایت در مجمع الفصحاء مجدالدین بغدادی را مربّی و مرشد معنوی عطار نیشابوری معرفی نموده‌است.[4]
منابع
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به مجدالدین بغدادی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- مجدالدین بغدادی، رساله در سفر، جـ 1، صـ 182 - 190، به کوشش کرامت رعنا حسینی، در مجموعه سخنرانیها و مقاله‌ها دربارهٔ فلسفه و عرفان اسلامی، چاپ مهدی محقق و هرمان لندلت، تهران 1349 ش.
- مجدالدین بغدادی، تحفة البررة فی المسائل العشرة، ج1، ص 66، ترجمة محمد باقر ساعدی خراسانی، چاپ حسین حیدرخانی مشتاقعلی، طهران 1368 ش.
- دانشگاه تهران کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد، فهرست نسخه‌های خطی کتابخانه مرکزی ومرکز اسناد دانشگاه تهران، ج16، ص365 - 366، نگارش محمدتقی دانش‌پژوه، طهران 1357 ش.
- هدایت، رضاقلی خان، مجمع الفصحاء، به کوشش: سید رضی واحدی و سهراب زارع، امیر کبیر، تهران: 1389، صص 133-132
- فرهنگ فارسی دکتر محمد معین (اعلام)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.