مردم خیتان
مردم خیتان، ختای یا خطای یا ختن یا خیتانولایتی تاریخی از بخش‌های شمالی و شمال‌غربی چین بوده‌است. این نام گه‌گاه مترادف با مملکت چین آمده‌است. براساس کتاب تاریخ مغول اثر عباس اقبال آشتیانی، «ختا» یعنی چین شمالی. مردم خیتان ترک بودند و موسسان بالهایی از نیرو های خیتان برای تاسیس بالهایی کمک گرفتند
 تصویر ختای‌ها توسط (هوگوی)، قرن ۹ /۱۰ | |
| مناطق با جمعیت چشمگیر | |
|---|---|
| شمال شرقی آسیا | |
| زبان‌ها | |
| زبان ختای | |
| دین | |
| احترام به پدیده‌های متعدد طبیعی | |
| قومیت‌های وابسته | |
| مغول |
در اواخر قرن ششم هجری، آسیای شرقی و سواحل اقیانوس کبیر، یعنی دو کشور کُره و چین اصلی بین دو سلسله تقسیم می‌شده‌است: یکی سلسلهٔ کین (۱۱۱۵–۱۲۳۴) که رؤسای یک دسته زردپوستان منچو بودند که بر ختا یعنی چین شمالی تسلط داشته و نسبت به چینی‌ها قومی خارجی به‌شمار می‌آمدند و پایتخت این سلسله شهر کایفنگ بود و سلسلهٔ دیگر سلسلهٔ سونگ بود که از چینی‌های اصلی بودند و بر چین جنوبی حکومت می‌کردند.[1]
در اشعار حافظ نیز اشاره به این ولایت شده:
| آن تُرک پری‌چهره که دوش از برِ ما رفت | آیا چه خطا دید که از راه خطا رفت؟ |
پانویس
منابع
- اقبال آشتیانی، عباس (۱۳۸۹)، تاریخ مغول، تهران: مؤسسهٔ انتشارات نگاه، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۵۱-۴۵۲-۵
- لغت‌نامهٔ دهخدا
- شرح دیوان حافظ
- مردم ختای یا ختن (ویکی انگلیسی)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.