معاهده الیوا
پیمان یا صلح اُلیوا (۲۳ مارس ۱۶۶۰) ((به لهستانی: Pokój Oliwski) سوئدی: Freden i Oliva آلمانی: Vertrag von Oliva) یکی از معاهدات صلح پایان دهنده دومین جنگ شمالی (۱۶۵۵–۱۶۶۰)[1] بود. این پیمان، اختلافات سرزمینی میان امپراتوری سوئد و مشترک‌المنافع لهستان–لیتوانی که به همراه فرانسه در جنگ سی ساله در برابر امپراتوری مقدس روم (آلمان) می‌جنگیدند را برطرف کرد. مازارن، صدراعظم ایتالیایی فرانسه که از حمایت انگلستان و هلند نیز برخوردار بود در جریان این حکمیت، دست داشت و به این ترتیب، ایالت براندنبورگ با عنوان دولت مستقل پروس شناخته شد.
| Pokój Oliwski | |
|---|---|
 پیمان اُلیوا | |
| امضا شده | ۲۳ مارس ۱۶۶۰ |
| مکان | سوئد، جمهوری لهستان، امپراتوری مقدس روم، براندنبورگ (پروس) |
| امضاکنندگان | امپراتوری سوئد، مشترک‌المنافع لهستان–لیتوانی، امپراتوری مقدس روم، براندنبورگ-پروس |
پیمان اُلیوا، در کنار معاهده وستفالی و معاهدات پیرنه و کپنهاگ، از عوامل تبدیل فرانسه به قدرت اصلی در قاره اروپا بود.
Legal boundaries of Polish-Lithuanian Commonwealth in 1660
Poland at the time of the treaty of 1660 (significant territories occupied by Russia during the Russo-Polish War (1654–1667)
منابع
- Frost (2000), p.183
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Treaty of Oliva». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ اکتبر ۲۰۱۷.
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.