منوچهر بزرگمهر
منوچهر بزرگمهر (آذر ۱۲۸۹ در تهران–۲۷ آبان ۱۳۶۵) استاد دانشگاه، مترجم و نویسندهٔ ایرانی آثار فلسفی بود.[1] او از پیشگامانِ معرفیِ فلسفه تحلیلی به ایرانیان بود.[2]
کتاب‌ها
- زبان، حقیقت و منطق، آلفرد جولز آیر، منوچهر بزرگمهر (مترجم)، تهران: شفیعی
- تاریخ فلسفه: از ولف تا کانت، فردریک چارلز کاپلستون، اسماعیل سعادت (مترجم)، سیدجلال الدین مجتبوی (مترجم)، منوچهر بزرگمهر (مترجم)، تهران: سروش، علمی و فرهنگی
- فلاسفه تجربی انگلستان، منوچهر بزرگمهر، تهران: انجمن شاهنشاهی فلسفه ایران، ۱۳۵۷
- فلسفه نظری، ترجمه منوچهر بزرگمهر، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۳
- مسائل فلسفه، برتراند راسل، منوچهر بزرگمهر (مترجم)، تهران:انتشارات خوارزمی -چاپ اول دی ماه ۱۳۴۷
- تحلیل ذهن، برتراند راسل، ترجمه منوچهر بزرگمهر، تهران: خوارزمی
- علم ما به عالم خارج، برتراند راسل، ترجمه منوچهر بزرگمهر، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۸
- مسائل و نظریات فلسفه، کازیمیرتز آژدوکیویچ، ترجمهٔ منوچهر بزرگمهر. تهران: دانشگاه صنعتی آریامهر، ۱۳۵۰
- پوپ‍ر، ب‍رای‍ان م‍گ‍ی، ترجمه منوچهر بزرگمهر، تهران: خوارزمی ، ۱۳۵۹
- فلسفه چیست؟، تهران: خوارزمی، ۱۳۵۶
- فلسفه تحلیل منطقی، تهران: خوارزمی، ۱۳۵۷
منابع
- آثار منوچهر بزرگمهر باید دوباره منتشر شوند
- دباغ، سروش. در باب فلسفه تحلیلی. ص. ۳۱۴.
برای مطالعه بیشتر
- منوچهر بزرگمهر: از پیشروان نهضت ترجمه متون فلسفی و پرچمدار فلسفه تحلیلی در ایران، احمد راسخی‌لنگرودی، تهران: نشر کویر، ۱۳۹۵
پیوند به بیرون
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به منوچهر بزرگمهر در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.