نثر فنی
نثر فنی یکی از سبک‌های نگارش متون نثر است که در آن از آرایه‌هایی مانند سجع و موازنه، اقتباس از آیات و احادیث، تضمین اشعار عربی و فارسی، جناس و مراعات نظیر استفاده زیادی می‌شود. این نوع نثر در قرن ششم هجری ظهور کرد، اما زمینه پیدایش آن به پیشتر بازمی‌گردد. نویسندگان در رشته‌های مختلفی از جمله تاریخ، ادبیات و مذهب از آن استفاده کرده‌اند. کتاب کلیله و دمنه از جمله مشهورترین کتابهایی است که با استفاده از نثر فنی نوشته شده‌است.[1]
غرض از این نوع نثر تفنن با الفاظ و عبارات است. حجم استفاده از آرایه‌های ادبی نثر را به نظم نزدیک می‌کند. همچنین استفاده از واژگان عربی در مقیاس گسترده صورت می‌گیرد و در نتیجه مطلب و موضوع سخن پیچیده و فهم آن را دشوار می‌شود.[2]
جستارهای وابسته
منابع
- قاسمی پور، قدرت؛ قیصری، مجتبی (تابستان ۱۳۹۵). «مقایسهٔ سره نویسی و نثر فنی از دیدگاه زبان». مطالعات ادبیات، عرفان و فلسفه. مرکز توسعه آموزشهای نوین ایران. ۲ (۲/۱): ۷۱ تا ۷۷. دریافت‌شده در ۱۲ شهریور ۱۳۹۶.
- «: سبک‌ها و مکتبهادر نثر فارسی». دانشنامه رشد. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۹-۰۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.