نشیط فارسی

نشیط فارسی کتاب‌ها همه از او با نام نشیط یاد کرده‌اند، اما این نام معرب نشید است و نشید به معنی آهنگ است نام زنگوله نشید نیز در اشعار انوری به عنوان یکی از گوشه‌ها آمده‌است. نشید تنها نیز خود یکی از گوشه‌هاست:

ارغنون پیش چکاوک نه اگر بلبل نیست ماحضر فاخته را گو، که نشیدی بِسُرای

نشیط فارسی که ابن خلدون نیز از او یاد کرده، سرودهای پارسی را در مدینه می‌خواند و شاگردانی چون جمیله، عزت المیلا، معبد و ابن سریج را پرورد.

منابع

  • رسالهٔ ایران و عرب، پروفسور ر.لوی
  • موسیقی فارابی، رویهٔ ۴۴.
  • زمینه شناخت موسیقی ایرانی - فریدون جنیدی
  • تاریخ مختصر موسیقی ایران - تقی بینش
  • «تاریخ موسیقی ایران» پاره نخست (جلد۱)/ نوشته: حسن مشحون / انتشارات : نشر سیمرغ با همکاری نشر فاخته / سال ۱۳۷۳
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.