نمک‌زدایی خورشیدی

نمک‌زدایی خورشیدی فنی برای جداسازی نمک از آب با استفاده از انرژی خورشیدی است. دو روش اصلی برای نمک‌زدایی با این فن وجود دارد: مستقیم و غیر مستقیم.

روش‌ها

در روش مستقیم، با استفاده از یک جمع‌کنندهٔ خورشیدی و یک سامانهٔ تقطیر، فرایند نمک‌زدایی در یک چرخهٔ ساده انجام می‌شود.[1] میزان آب شیرین تأمین‌شده در روش مستقیم، وابسته به مساحت سطح خورشیدی و زاویهٔ تابش است و مقدار آن حدود ۳ تا ۴ لیتر در روز در هر متر مربع است.[2] به دلیل ظرفیت کم و هزینهٔ زیاد این روش، از آن در نیروگاه‌هایی با ظرفیت کمتر از ۲۰۰ متر مکعب در روز استفاده می‌شود.

نمک‌زدایی خورشیدی غیر مستقیم دو سامانهٔ مجزا را به کار می‌گیرد: یک آرایهٔ جمع‌کنندهٔ خورشیدی شامل جمع‌کننده‌های گرمایی برپایهٔ سیال ویا فتوولتائیک و یک مجتمع تقطیر معمولی مجزا. تولید آب شیرین با روش غیر مستقیم، وابسته به کارایی مجتمع است و عموماً هزینهٔ هر واحد تولید شده با افزایش مقیاس، کاهش می‌یابد. آرایش‌های گوناگونی به صورت نظری تحلیل شده‌اند، به صورت تجربی آزمایش شده‌اند و در برخی موارد، نصب شده‌اند.

روش‌های غیر مستقیم با استفاده از فتوولتائیک و اسمز معکوس از سال ۲۰۰۹ به صورت تجاری در دسترس هستند. در سال ۲۰۱۳، خروجی این روش‌ها تا ۱٬۶۰۰ لیتر در ساعت برای هر سامانه و ۲۰۰ لیتر در روز برای هر متر مربع یک پانل خورشیدی است.[3]

جستارهای وابسته

منابع

  1. Garcia-Rodriguez, L., Palmero-Marrero, A., Gomez-Camacho, C., (2002).
  2. Kalogirou, S. (2009).
  3. «"Trunk size solar desalination unit"» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۳ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۵.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.