نگارش لوقا-اعمال

اینکه چه کسی انجیل لوقا و کتاب اعمال رسولان را نوشته‌است، مسئله مهمی برای مفسرین کتاب مقدس است که تلاش می‌کنند در مورد ریشه‌های عهد جدید تحقیات نقادانه ارائه دهند. مجموع انجیل لوقا و اعمال رسولان را به اختصار لوقا-اعمال(Luke–Acts) می‌گویند. اعتقاد سنتی براین است که متن توسط لوقا رفیق و همراه پولس (که در کولسیان ۴:۱۴ آمده‌است) نوشته شده‌است.[1]

نگارش مشترک لوقا و اعمال

خطاب هر دو کتاب به تئوفیلوس، حامی نویسنده است - و شاید هم این نام برچسبی برای کل جامعه مسیحیان باشد زیرا این نام به معنای «معشوق خدا» است، و در مقدمه اعمال به صراحت به «کتاب سابق من در مورد زندگی عیسی» اشاره شده‌است. تقریباً به اطمینان می‌توان گفت اشاره به انجیل لوقا است. علاوه بر این، بین انجیل لوقا و کتاب اعمال شباهت‌های زبانی و کلامی وجود دارد. همان‌طور که یک محقق می‌نویسد، «شباهت‌های گسترده زبانی و کلامی و ارجاعات متقابل بین انجیل لوقا و اعمال نشان می‌دهد که هر دو اثر از یک نویسنده گرفته شده‌اند».[2] از انجیل لوقا و اعمال رسولان اغلب به‌طور مشترک به عنوان لوقا-اعمال یاد می‌شود. به همین ترتیب، نویسنده لوقا-اعمال حتی در میان محققانی که شک دارند که نویسنده در واقع لوقا نامیده شده‌است. اغلب به عنوان «لوقا» شناخته می‌شود.

دیدگاه دربارهٔ نگارش

دیدگاه‌های مختلف نسبت به اینکه چه کسی نویسنده لوقا-اعمال است معمولاً به شکل‌های زیر می‌باشد:

  • دید کاه سنتی -نویسنده لوقای پزشک است: در این دیدگاه هر دو اثر توسط لوقا، پزشک و همراه پولس نوشته شده‌است.
  • دیدگاه‌های انتقادی – ناشناسی که شاهد عینی ندارد: در این دیدگاه هر دواثر توسط نویسنده ای گمنام نوشته شده که شاهد عینی هیچ‌یک از وقایع توصیف شده نبوده و هیچ منبع شاهد عینی هم نداشته‌است.
  • ویرایشگر: در این دیدگاه نویسنده به ویژه کتاب اعمال (توسط نویسنده ای ناشناس یا لوقا سنتی) از منابع موجود مانند سفرنامه ای که توسط شاهد عینی نوشته شده استقاده کرده.

دیدگاه سنتی :لوقای پزشک به عنوان نویسنده

دیدگاه سنتی این است که انجیل لوقا و اعمال را لوقای پزشک، یکی از دوستان پولس، نگاشته‌است. بسیاری از محققان معتقدند که وی یک مسیحی غیر یهودی است، برخی از محققان معتقدند که لوقا یهودی یونانی بوده.[3][4] نام این لوقا در رساله به فیلیمون پولس (نسخه ۲۴) و در دو رساله دیگر که به‌طور سنتی به پولس نسبت داده می‌شود، برده شده.[5][6] این دیدگاه که لوقا-اعمال توسط لوقای پزشک نوشته شده در کلیسای اولیه به اتفاق آرا مورد تأیید بوده. درPapyrus Bodmer XIV که قدیمی‌ترین نسخه خطی شناخته شده‌است و حاوی پایان انجیل است (قدمت آن به حدود سال ۲۰۰ میلادی می‌رسد) از عبارت مشترک «انجیل به روایت لوقا» استفاده می‌کند. تقریباً همه منابع باستان نیز این نظریه را دربارهٔ نویسنه داشتند - ایرنئوس،[7] ترتولیان،[8] کلمنت اسکندریه،[9] اوریجن و موراتورکانن، همگی لوقا را به عنوان نویسنده لوقا-اعمال می‌دانستند. نه یوسیبوس قیصریه و نه هیچ نویسنده باستانی دیگری به سنت دیگری در نگارش اشاره نکرده‌است.[نکته 1] علاوه بر شواهدی که توسط منابع باستان ارائه شده‌است، برخی احساس می‌کنند که از متن لوقا-اعمال نیز نتیجه‌گیری می‌شود که نویسنده آن رفیق پولس بوده‌است. اولین شاهد درمتن خود کتاب بخشهایی از کتاب است که از کلمه «ما» استفاده شده.[10]گرچه عمده اعمال از زبان سوم شخص نوشته شده‌است، اما چندین بخش از کتاب از دیدگاه «ما» نوشته شده‌است.[11] دراین فرازها «ما» از دیدگاه یک همراه هم سفر پولس نوشته شده‌است: به عنوان مثال «پس از اینکه پولس چشم‌انداز را دید، بلافاصله آماده حرکت به مقصد مقدونیه شدیم» و در جای دیگر می‌گوید «ما به دریا رفتیم و مستقیم به ساموتراکی رفتیم»[12] به نظر می‌رسد این فرازها توسط کسی نوشته شده که در بعضی از سفرهای پولس همراه او بوده. بر این اساس، برخی، از این شواهد نتیجه‌گیری می‌کنند که این قسمت‌ها، و بنابراین کل متن اعمال لوقا، توسط یکی از همسفران همراه پولس نوشته شده‌است. که همان لوقای پزشک است. همچنین ادعا شده‌است که جزئیات به کار رفته در روایت توصیف سفرهای پولس، نشان از یک شاهد عینی دارد. در سال ۱۸۸۲ هوبارت ادعا کرد که واژگان مورد استفاده در لوقا-اعمال نشان می‌دهد که نویسنده آن ممکن است دارای آموزش پزشکی باشد، اما این ادعا توسط یک مطالعه موثردیگر توسط کادبری در سال ۱۹۲۶ به چالش کشیده شد که معتقد بود اصطلاحات پزشکی لوقا تفاوتی با اصطلاحات استفاده شده توسط سایر نویسندگان غیر پزشک مانند پلوتارک که یک تاریخ‌دان است ندارد.[13][14][15] دراین دیدگاه سنتی گفته می‌شود که لوقا شاهد عینی حوادث انجیل و همچنین حوادث قبل از ورود پولس به تروآس در اعمال ۱۶: ۸ نبوده و اولین قسمت که از «ما» استفاده کرده اعمال ۱۶:۱۰ است.[16] در مقدمه لوقا، نویسنده به شهادت عینی از وقایع انجیل اشاره کرده‌است مانند «به ما تحویل داد»، اما نویسنده به جز در فرازهای «ما» در جای دیگر نام خود را ذکر نمی‌کند یا صریحاً نمی‌گوید که شاهد عینی تمام وقایع بوده.

دیدگاه انتقادی - نامه‌های معتبر پولس از لوقا به عنوان پزشک یاد نمی‌کنند

رساله فیلیمون، که تقریباً به عنوان نامه معتبر پولس مورد قبول جهانیان واقع شده‌است، صرفاً شامل نام «لوقا» است که در میان سایرهمکاران پولس، به گیرندگان نامه سلام می‌رسانند.[17] لوقا درکولسیان ۴:۱۴ به عنوان پزشک نام برده شده، اما به عقیده بسیاری از محققان عهد جدید، رساله کولسیان با نام مستعار نوشته شده‌است (یعنی با نام دیگری نوشته شده‌است)، بسیاری هم معتقدند که این یک نوشته معتبراز پولس است که احتمالاً به وسیله یک کاتب نوشته شده.[18] در دوم تیموتی ۴:۱۱ نیز از"لوقاً نام می‌برد و می‌گوید " لوقا تنها با من است " اما اکثر محققان معاصر ۲ تیموتی را به عنوان نامه معتبر پولس نمی‌پذیرند.[19]

دیدگاه انتقادی - فرازهای «ما» به عنوان قطعاتی ازمنبع اولیه

See also: Historical reliability of the Acts of the Apostles

در فرازهای «ما» روایت بصورت اول شخص جمع نوشته شده‌است اما نویسنده هرگز از خود به عنوان «من» یاد نمی‌کند. بسیاری از محققان جدید در اینکه نویسنده لوقا-اعمال لوقای پزشک باشد ابراز تردید کرده‌اند، و این نظریه انتقادی تقریباً در اواخر قرن ۲۰ ابراز شده.[20] بلکه آنها معتقدند که لوقا-اعمال توسط یک مسیحی گمنام نوشته شده‌است که شاید شاهد عینی هیچ‌یک از وقایع ثبت شده در متن نبوده‌است. نویسنده اعمال "می‌خواست به خوانندگانش بفهماند که او برای مدتی همراه پولس بود، حتی اگر اینطور نبود.[21]

تفسیر فرازهای «ما» در بحث‌های نگارش

تعدادی از آیات در اعمال بصورت اول شخص جمع است ("ما") که ظاهراً نشان می‌دهد نویسنده در رویدادهایی که توصیف می‌کند شرکت می‌کند – برای اولین بار توسط ایرنئوس این فراز به عنوان مدرکی ارائه گردید که اثبات می‌کند. نویسنده شاهد عینی این وقایع بوده و همراه پولس در سفرهایش بوده‌است. که همان لوقای سنتی است.[22] این تفسیر در اواسط قرن بیستم مورد انتقاد مداوم قرار گرفت.[23]

در حال حاضر هیچ اتفاق نظر علمی دربارهٔ بخشهای «ما» وجود ندارد،[24] و سه تفسیر رایج به شرح زیر وجود دارد.

الف) نویسنده شاهد عینی واقعی بود.

ب) نویسنده در حال ویرایش نوشته‌های موجود یا منابع شفاهی بوده، خواه توسط شاهدان عینی یا نه.

ج) نویسنده از اول شخص تنها به عنوان یک ابزار ادبی استفاده کرده اما هدف اواین نبوده که شاهد عینی تاریخی بوده.[25][26]

بارت ارمن محقق عهد جدید از نظریه سبک ادبی فراتر رفته و نظر می‌دهد که فرازهای «ما» فریب‌هایی عمدی است، که خوانندگان را متقاعد کند به اینکه نویسنده یک همسفر پولس بوده‌است، حتی اگر اینگونه نبوده‌است.[27]

شاهد عینی تاریخی

تفسیر بخشهای «ما» به این معنی که نویسنده یک شاهد عینی تاریخی بوده‌است (خواه لوقا باشد یا نه)، همچنان در مطالعات کتاب مقدس تأثیرگذار است.[28] اعتراض به این دیدگاه عمدتاً به دوشکل زیر تفسیر می‌شود، و نیز این ادعا مطرح می‌شود که لوقا-اعمال در الهیات و روایت تاریخی دارای اختلافاتی با نامه‌های معتبر پولس رسول است که نشان می‌دهد این دو باهم سازش ندارند.[29]

ویرایشگر

بر اساس این تفسیر، قسمتهای «ما» بعداً توسط ویرایشگربعدی با استفاده از یک منبع مکتوب قبلی در اعمال گنجانده شده‌است (خواه لوقا باشد یا نه). این دیدگاه در حالی که آنها را از کار اصلی متمایز می‌کند، تاریخی بودن ظاهری این متون را تأیید می‌کند.[30][31][32][33] این دیدگاه به دلیل عدم ارائه شواهد کافی در مورد تمایز بین متن منبع و سندی که در آن ادغام شده‌است مورد انتقاد قرار گرفته‌است.[34]

سبک ادبی

برخی از محققان به این اشاره می‌کنند که استفاده از فراز «ما» در زمینه سفر با کشتی در آن زمان مرسوم بوده، در این دیدگاه فرازهای «ما» به عنوان یک قرارداد ادبی معمول در سفرهای با کشتی در ادبیات عاشقانه در این دوره مرسوم بوده.[35][36][37] این دیدگاه به دلیل عدم یافتن شواهد موازای مناسب[38][39][40][41][42][43] و عدم اثبات وجود چنین سبک نامه‌هایی مورد انتقاد قرار گرفته‌است.[44] همچنین تفاوتهایی بین اعمال و ژانر داستانی مشاهده شده‌است. که نشان می‌دهد اعمال به این ژانر تعلق ندارد.[45][46][47]

جعل

به گفته بارت دی ارمن، فراز «ما» توسط کسی نوشته شده‌است که به دروغ ادعا می‌کند همسفر پولس بوده‌است، هدف نویسنده ارائه این ایده غیر واقعی بوده که به خواننده القا کند «نویسنده از نظرات و فعالیت‌های پولس از نزدیک آگاهی داشته‌است». ارمن معتقد است که نشان داده می‌شود که کتاب اعمال رسولان جعلی است.[48]

یادداشت
  1. همان پدران کلیسا به اتفاق آرا تأکید کردند که انجیل متی منبع انجیل مرقس بوده‌است. امروزه اجماع کاملاً مخالف آن است.

پانویس
  1. Metzger, Bruce; Coogan, Michael (1993). The Oxford Companion to the Bible. Oxford: Oxford University Press. pp. 'Acts of the Apostles', "Luke, The Gospel According to".
  2. Udo Schnelle, The History and Theology of the New Testament Writings, p. 259.
  3. Harris, Stephen L. , Understanding the Bible. Palo Alto: Mayfield. 1985. "The Gospels" pp. 266–268.
  4. Strelan, Rick - Luke the Priest - the Authority of the Author of the Third Gospel - Was Luke a Jew or Gentile? Ashgate Publishing, Ltd. , May 1, 2013, pp. 102–110.
  5. کولسیان 4 :14.
  6. تیموتا 4: 11.
  7. (Haer. 3.1.1, 3.14.1).
  8. (Marc. 4.2.2).
  9. (Paedagogus 2.1.15 and Stromata 5.12.82).
  10. (اعمال 16: 10–17؛ 20: 5–15؛ 21: 1–18؛ 27: 1–37؛ 28: 1 -16)
  11. Acts 16:10–17, 20:5–15, 21:1–18, and 27:1–28:16.
  12. اعمال 16 :10.
  13. تلاش برای استدلال اینکه انجیل سوم نشان می‌دهد نویسنده آن پزشک بوده‌است، امروز کنار گذاشته شده‌است. هوبارت استدلال می‌کرد که تعداد زیادی از داستان‌های شفابخشی و واژگان استفاده شده نشان می‌دهد که لوقا پزشک بوده‌است. با این حال، کادبری بعداً این ادعاها را رد کرد و اثبات کرد که لوقا بیش از سایر نویسندگان تحصیل کرده زمان خود از زبان "پزشکی" استفاده. 11 البته، داستان‌های شفابخشی و واژگان "پزشکی" با پزشک بودن مؤلف سازگار است. ولی به سادگی هم اثبات کننده نیست. Black, M. C. (1996). Luke. College Press NIV commentary. Joplin, Mo College Press Pub.
  14. کولسیان 4:14 از لوقا به عنوان یک پزشک یاد می‌کند. در سال 1882، هوبارت سعی کرد با نشان دادن تمام شواهد کلامی فنی این ارتباط را برای حرفه لوقا تقویت کند. علی‌رغم منابع فراوانی که هوبارت جمع‌آوری کرد، با کار کادبری (1926)، که نشان داد تقریباً تمام واژگان پزشکی فنی ادعا شده در اسناد روزمره یونان مانند LXX , Josephus , Lucian و Plutarch وجود دارد. این بدان معنی است که این می‌تواند زبان یک شخص با سواد در هر حرفه ای باشد. با این حال کارهای کادبری منکر این نیست که لوقا می‌توانست پزشک بوده باشد، اما تنها واژگان این کتاب‌ها تضمین نمی‌کند که وی یک پزشک باشد. Bock, D. L. (1994). Luke Volume 1: 1:1-9:50. Baker exegetical commentary on the New Testament (7). Grand Rapids, Mich. : Baker Books
  15. با یافتن نمونه‌هایی از عبارات پزشکی در لوقا-اعمال، تلاش شده‌است که استدلال تألیف توسط پزشک تقویت شود. این موارد برای اینکه مبنای استدلال قرار گیرد بسیار کم است، اما شاید فقط شواهد برای تأیید بیشتر دیدگاه بر اساس ملاحظات دیگر باشد. Marshall, I. H. (1978). The Gospel of Luke: A commentary on the Greek text. The New international Greek testament commentary (33–34). Exeter [Eng.: Paternoster Press.]
  16. The First Christian Historian: Writing the "Acts of the Apostles" - Page 24 Daniel Marguerat - 2002. لازم است تنظیمات لوقا در مورد جمع کردن فرهنگ یونان و سنت یهود باستان، روم و اورشلیم بطور کاملتر بررسی شود. "فرازهای ما" در اعمال (16.10–17؛ 20. 5–15؛ 21. 1–18؛ 27. 1– 28).
  17. فیلمون، آیه 24.
  18. "" تفاوتهای فراوان با رساله‌های قانونی پولس، بیشتر دانشمندان مدرن [همچنین برخی از قرن شانزدهم] را متقاعد کرده‌است که پولس کولسیان را ننوشته‌است … کسانی که از اصالت نامه دفاع می‌کنند عبارتند از مارتین، کایرد، هولدن، کانن و مول. بعضی … نامه را به پولس نسبت می‌دهند اما می‌گویند که آن را به شدت تقسیر یا ویرایش کرده‌اند. شوایزر پیشنهاد می‌کند که کولسیان را مشترکاً پولس و تیموتی نوشته‌اند. موضع گرفته شده در اینجا این است که کولسیان دوتروپائولین است. این اثر پس از مرگ پولس، بین سالهای 70 میلادی (Gnilka) و 80 میلادی (Lohse) توسط شخصی ساخته شده‌است که با روش پولس آشنایی داشته. لوهس کولسیان را محصول سنت مکتب پائولین می‌داند که احتمالاً در افسس واقع شده‌است." [TNJBC 1990 p. 877]
  19. Collins, Raymond F. 1 & 2 Timothy and Titus: A Commentary. Westminster John Knox Press. 2004. p. 4 ISBN 0-664-22247-1در پایان قرن بیستم محققان عهد جدید اتفاق نظر داشتند که رساله‌های چوپانی مدتی پس از مرگ پولس نوشته شده.
  20. Brown, Raymond E. (1997). Introduction to the New Testament. New York: Anchor Bible. pp. 267–8. ISBN 0-385-24767-2.
  21. Ehrman B. Forgery and Counterforgery pp264-5
  22. "نظر ایرنئوس از فرازهای "ما" برای قرن‌ها تفسیر پذیرفته شده بود. در حقیقت ایده شاهد عینی ایرنئوس تا قرن‌ها به چالش جدی کشیده نشد. Campbell, "The "we" passages in the Acts of the Apostles: the narrator as narrative", p.3 (2007). Society of Biblical Literature
  23. در دهه دوم قرن بیستم، اکثر محققان کتاب اعمال در که نویسنده داستان را از منابع گوناگون مکتوب تنظیم کرده اجماع داشتند. با این حال، تعدادی از آنها راه حل منبع شاهد عینی برای فرازهای "ما" را قبول نکردند. Campbell, "The "we" passages in the Acts of the Apostles: the narrator as narrative", p. 6 (2007). Society of Biblical Literature.
  24. "Present scholarship still struggles to make sense of the so-called "we-passages" in Acts 16:10-17; 20:5-15; 21:1-18; 27:1-28:16.", محققان فعلی هنوز تلاش می‌کنند تا اصطلاحاً "فرازهای ما" را در اعمال 16: 10-17. 20: 5-15؛ 21: 1-18؛ 27: 1-28: 16. معنا کنند. Rothschild, "Luke-Acts and the rhetoric of history", Wissenschaftliche Untersuchungen zum Neuen testament 2. Reihe 175, p. 264 (2004). Mohr Siebeck, Tübingen, Germany.
  25. سه تفسیر حاکم است: 1) نویسنده دیدگاهی از تجربه زندگی خود ارائه می‌دهد. 2) نویسنده دارای یک منبع برنامه سفر است. و 3) ضمایر اول شخص نشاندهنده یک سبک ادبی است. Rothschild, "Luke-Acts and the rhetoric of history", Wissenschaftliche Untersuchungen zum Neuen testament 2. Reihe 175, p. 265 (2004). Mohr Siebeck, Tubingen, Germany.
  26. "Representing the first view are Johannes Munck, The Acts of the Apostles (AB 31; Garden City: Doubleday & Co. , 1967) xxix-xxxv; Robert Jewett, A chronology of Paul's Life (Philadelphia: Fortress, 1979) 12-17; Martin Hengel, Acts and the History of Early Christianity, trans. John Bowden (Philadelphia: Fortress, 1980); German: Zur urchristlichen Geschichtsschreibung (Stuttgart: Calwer, 1979); Clause-Jurgen Thornton, Der Zeuge des Zeugen als Historiker der Paulureisen. (WUNT 56; Tubingen: Mohr/Siebeck, 1991) 192ff. Representing the second are F.D.E Scheleirmacher, W.M.L. de Wette, and W. Bindemann ("Verkundigter Verkungdiger. Das Paulusbild der Wir-Stucke in der Apostelgeschichte: seine Aufnahme und Bearbeitung durch Lukas," ThLZ 114 [1989] 705-20). Dibelius accepted the hypothesis of an itinerary source: "It must certainly be assumed that Luke had available as a source for Paul's Journeys an itinerary of the stations on the journey" ("The Acts of the Apostles as an Historical Source," p. 104); however, Dibelius was never clear about the relationship between the we-passages and this source: "I shall not deal with the questions as to whether the itinerary was the work of the same author and whether the 'we' was already in the text of this source or added when the Acts was written, since the answers to these questions do not affect my examination" ("Paul on the Areopagus," p. 73, n. 27).", Rothschild, "Luke-Acts and the rhetoric of history", Wissenschaftliche Untersuchungen zum Neuen testament 2. Reihe 175, p. 265 (2004). Mohr Siebeck, Tubingen, Germany
  27. Ehrman, Bart D. (2011). Forged. New York: HarperOne HarperCollins. p. 207. ISBN 978-0-06-201261-6.
  28. "نگاهی گذرا به گسترده اخیر بخشها و تفسیرهای " فرازهای ما" نشان می‌دهد که، با توجه به دانش کتاب مقدس، راه حل‌های موجود در روایات شاهد عینی تاریخی همچنان تأثیرگذارترین توضیحات برای اول شخص جمع در اعمال هستند. به عنوان مثال، از دو مطالعه کامل در مورد متن "ما"، یکی استدلال می‌کند که روایت‌های اول شخص از سیلاس، یکی از همراهان پولس است اما نویسنده آن نیست، و دیگری بیان می‌کند که روایت اول شخص لوقا بوده‌است.. Jurgen Wehnert, Die Wir-Passegen der Apostelgeschitchte: Ein lukanisches Stilmittel aus judischer Tradition (GTA 40; Gottingen: Vanderhoeck & Ruprecht, 1989); Claus-Jurgen Thornton, Der Zeuge des Zeugen: Lukas als Historiker der Paulus reisen (WUNT 56; Tugingen: Mohr Siebeck, 1991). See also, Barrett, Acts of the Apostles, and Fitzmyer, Acts of the Apostles.", Campbell, "The "we" passages in the Acts of the Apostles: the narrator as narrative", p. 8 (2007). Society of Biblical Literature.
  29. "The principle essay in this regard is P. Vielhauer, 'On the "Paulinism" of Acts', in L.E. Keck and J. L. Martyn (eds.), Studies in Luke-Acts (Philadelphia: Fortress Press, 1975), 33-50, نشان می‌دهد آنطور که لوقا پولس را معرفی کرده از چندین جنبه با نامه‌های خود پولس تناقض دارد (به عنوان مثال نگرش در مورد الهیات طبیعی، فقه یهود، مسیحیت‌شناسی، فرجام‌شناسی). این مطلب در میان محققان آلمانی به یک موضع استاندارد تبدیل شده‌است. به عنوان مثال، Conzelmann, Acts; J. Roloff, Die Apostelgeschichte (NTD; Berlin: Evangelische, 1981) 2-5; Schille, Apostelgeschichte des Lukas, 48-52. این موضع اخیراً توسط پورتر در کتاب "The Paul of Acts and the Paul of the Letters: Some Common Misconceptions', in his Paul of Acts, به چالش کشیده شده‌است 187-206. See also I.H. Marshall, The Acts of the Apostles (TNTC; Grand Rapids: Eerdmans; Leister: InterVarsity Press, 1980) 42-44; E.E. Ellis, The Gospel of Luke (NCB; Grand Rapids: Eerdmans; London: Marshall, Morgan and Scott, 2nd edn, 1974) 45-47.", Pearson, "Corresponding sense: Paul, dialectic, and Gadamer", Biblical Interpretation Series, p. 101 (2001). Brill.
  30. "The "we" passages appear so unobtrusively that the most natural way to read them is still the quiet presence of the author or a source.", Sterling, "Historiography and self-definition: Josephos, Luke-Acts, and Apologetic Historiography", p. 326 (1992). Brill.
  31. ما در حال تصمیم‌گیری هستیم که بفهمیم پولس همراهی به نام لوقا داشته یا نه. ما ازطرفی می‌دانیم که این لوقا براساس فرازهای "ما" ازاعمال بامولف لوقا-اعمال مرتبط است. این احتمال وجود دارد که لوقا، همراه پولس، منبع فرازهای "ما" در اعمال و شاید بیشتر مطالب موجود در اعمال 13-28 باشد. این لوقا از مسیحیان نسل دوم است. (پولس را باید نسل اول مسیحی دانست) در اواخر قرن اول (نگاه کنید به زیر) یک نسل سوم مسیحی - که پولس را همراهی نکرده بود. غیرممکن است که بگوییم نویسنده شخصاً لوقا را می‌شناخته یا منبع مکتوبی داشته‌است، اگرچه اجماع این سنت نشان دهنده ارتباط قوی (و در نتیجه شخصی) نویسنده با همسفر پولس است. Sterling, "Historiography and self-definition: Josephos, Luke-Acts, and Apologetic Historiography", p. 326 (1992). Brill.
  32. پورتر استدلال می‌کند که فرازهای "ما" یک سند منبع بوده که نویسنده اعمال با حفظ فرم اول شخص از آن استفاده کرده، S. Porter, "The 'We' Passages," in The Book of Acts in its Greco-Roman Setting, ed. D.W.J. Gill and C.H. Gemph (Grand Rapids: Eerdmans, 1994), 545-574.", Allen, "Lukan Authorship of Hebrews", p. 125 (2010). B&H Publishing Group.
  33. من نتیجه می‌گیرم که قسمتهای "ما" منبع نوشته قبلی ای بوده‌است که نویسنده اعمال از آن استفاده کرده‌است، احتمالاً در اصل توسط او بوجود نیامده است Porter, "The Paul of Acts: essays in literary criticism, rhetoric, and theology", p. 11 (1999). Mohr Siebeck.
  34. اگرچه استدلال پورتر قطعاً ممکن است، اما از نظر من کافی نیست که این دیدگاه سنتی را که نویسنده متن "ما" خود لوک بوده‌است را لغو کند. اشمیت از مطالعه خود در مورد سبک بخشهای "ما" نتیجه گرفت که هیچ پایه ای برای جداسازی این مباحث از بقیه اعمال وجود ندارد. وی شواهد کافی برای اثبات اینکه بخشهای "ما" یا به یک منبع اضافه شده یا از منبعی، حتی منبعی از همان نویسنده به دست آمده باشد ناکافی است. " . . D. Schmidt, "Syntactical Style in the 'We'-Sections of Acts: How Lukan is it?" SBLSP, ed. D. Lull (Atlanta: Scholars Press, 1989), 300-8. نکته نظر ادموندسون به خوبی معلوم است: در ادبیات تاریخ باستان چند قسمت وجود دارد که آثار آنها نه فقط ار نویسنده معاصر نیست بلکه از شاهد عینی است از روایت موجود در هفت فصل آخر اعمال. (The Church in Rome in the First Century [London: Longmans, 1913], 87).", Allen, "Lukan Authorship of Hebrews", p. 125 (2010). B&H Publishing Group
  35. Plumacher, Eckhard, "Lukas als hellenistischer Schriftsteller: Studien zur Apostelgeschichte", SUNT 9; Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht.1972.
  36. Pervo, Richard I. , "Profit with Delight: The Literary Genre of the Acts of the Apostles". Philadelphia: Fortress Press. 1987
  37. Robbins, VK "By Land and by Sea: The We-Passages and Ancient Sea Voyages." Perspectives in Luke-Acts. Ed. CH Talbert. Danville, Va. : Association of Baptist Professors of Religion, 1978, 215-242.
  38. نشان داده شده‌است که نظریه‌های مرسوم شاهد عینی که از ژانر سفر دریایی (رابینز) دفاع میکندیا شیوه‌های مرسوم تاریخ‌نویسی (Plumacher) در ادبیات کهن که استدلال‌های مربوط به آنها به آن استناد می‌کنند، فاقد موازین واضح کافی هستند، ضعفی که خود Plumacher نیز تصدیق می‌کند. Campbell, "The "we" passages in the Acts of the Apostles: the narrator as narrative", p. 11 (2007). Society of Biblical Literature.
  39. به همین ترتیب، این نظریه که لوقا صرفاً از یک قرارداد متداول ادبی استفاده می‌کند که مشخصه روایت‌های سفر دریایی است، برای بخشهای "ما" در اعمال توضیح ناکافی است. Bonz, "The past as legacy: Luke-Acts and ancient epic", p. 10(2000). Fortress Press.
  40. برخی از آنها، به متنهایی از آشیل تاتیوس (2.31.6؛ 3.1.1؛ 4.9.6) و هلیودوروس (5.17) به رسم استفاده از اول شخص در سفر دریا در داستان‌نویسی باستان اشاره کرده‌اند. پروو احتمالاً در پیشنهاد نکردن این موارد به عنوان مشابه عاقلانه است، زیرا آنها نوعی استفاده پایدار از رسم "ما" در روایتی نیستند که فرضیه به آن احتیاج دارد یا در کتاب اعمال وجود دارد. علاوه بر این رسم سفر دریایی در ادیسه استفاده نشده‌است، از جمله قسمت ذکر شده توسط Pervo در بالا as well as Vergil's Aeneid (3.5) or any number of other writers sometimes mentioned (see section III below for further discussion).", Porter, "The 'We' Passages", in Gill & Gempf (eds.), "The Book of Acts in Its Graeco-Roman Setting", p. 553 (1994). Eerdmans.
  41. ژانرهای ادبی به اندازه کافی مشابه نیستند، موارد استفاده اول شخص غالباً قابل مقایسه نیستند زیرا خیلی مختصر هستند یا روایت‌هایی از نویسندگان دست اول واقعی است یا به وضوح منعکس کننده روش فلش بک است. و هیچ نوع تساوی واضح با سفر دریایی وجود ندارد که آن به عنوان یک روش ادبی باستانی لازم باشد. ", Porter, "The 'We' Passages", in Gill & Gempf (eds.), "The Book of Acts in Its Graeco-Roman Setting", p. 558 (1994). Eerdmans.
  42. "Iپرایدر در مطالعه خود، پس از مقایسه گزارش‌های سفرهای دریایی باستان، نتیجه گرفت که این روایت‌ها از نظر شیوه و رویکرد کاملاً متنوع هستند و هیچ کدام هماهنگ با گزارش‌های اعمال 27-28 نیستند. وی نتیجه‌گیری می‌کند: " این واقعیت که اعمال 27: 1-8 و 28: 11-16 سفرنامه هستند، هیچ دلیلی برای ژانر ادبی بودن یا قابل اطمینان یا غیرقابل اعتماد بودن نیست. , or purpose in Acts 27:1-28:16."25 25 S.M. Praeder, 'Acts 27:1-1:28:16: Sea Voyages in Ancient Literature and the Theology of Luke-Acts," CBQ 46 (1984) 688.", Porter, "The Paul of Acts: essays in literary criticism, rhetoric, and theology", p. 18 (1999). Mohr Siebeck.
  43. "عملکرد شخص اول در قسمت "ما " هرچه باشد، به روش هرودوتی برای اظهار نظر دربارهٔ روایت از دید یک ناظر جدا استفاده نمی‌شود. برعکس، این نویسنده در عمل خود را به عنوان یک شرکت کننده معرفی می‌کند که صریحاً از دیدگاه مذهبی با شخصیت‌های داستان مشارکت دارد: ر.ک. 10.16، که راوی خود را با گروهی که هم در تفسیر الهیاتی از دیدگاه پولس مشارکت دارد و هم در مأموریت مربوطه، مشخص می‌کند. , Alexander, "Acts in its ancient literary context: a classicist looks at the Acts of the Apostles", Journal for the Study of the New Testament Supplement, p. 158 (2007). Continuum Publishing Group. ^
  44. به عنوان مثال، نه تنها پروو اهمیت نقاشی غرق کشتی را که تا حدی در قسمت‌های "ما" وجود دارد، بزرگ جلوه می‌دهد، بلکه او نگاهی تحریف شده در رابطه با "اعمال" و رمان‌های باستان ارائه می‌دهد. او ادعا می‌کند که اصلی‌ترین ویژگی‌های رسم غرق شدن کشتی در اعمال وجود دارد. در قرینه‌هایی که وی از رمان نویسان باستان نقل می‌کند، هیچ‌یک از منابع مورد استناد او از تمام ویژگی‌هایی که اعمال برخوردار است برخوردار نیست. مدل او از غرق کشتی ظاهراً بازسازی خود او از این نوع است، و نمونه ای از آن در ادبیات باستان با جزئیاتی که ادعا می‌کند وجود ندارد. ", Porter, "The Paul of Acts: essays in literary criticism, rhetoric, and theology", p. 18 (1999). Mohr Siebeck.
  45. همه اینها حاکی از آن است که، از منظر حداقل یک گروه از خوانندگان باستان (خوانندگان، یعنی هم خوان با این بحث ادبی یونان)، ممکن است اعمال در نگاه اول به عنوان داستانی طبقه بندی شود. با این وجود، ویژگی‌هایی در مورد ساخت روایت لوقا وجود دارد که وجود این طبقه بندی را دشوار می‌کند. فضای غیر عادی کاملاً مطابق انتظارات خواننده رمان نیست. سوریه-فلسطین به نظر می‌رسد که نه یک بیابان آلوده به راهزنان و نه یک دهستان دامداری باشد، بلکه شبکه ای از شهرها و خیابان‌ها است مشابه سایر مناطق مدیترانه ای.. سفر نه در منظره خیالی باستانی عاشقانه یونان بلکه در دنیای واقعی و معاصر امپراتوری روم صورت می‌گیرد و آن را با اصطلاحات واقع گرایانه (حتی خسته کننده) توصیف می‌کنند. برخلاف رمان نویسان، این راوی زحمت می‌کشد تا در مورد بادها و بندرها، محموله‌ها و بندرهای تماس اطلاعاتی کسب کند. غرق شدن کشتی (و فقط یک مورد وجود دارد، در مقابل سه مورد پولس: 2 کورنتیان. 11.25) با اصطلاحات دراماتیک اما واقع گرایانه توصیف شده‌است - و هیچ مداخله الهی وجود ندارد، فقط یک چشم انداز برای اطمینان دادن به قهرمان داستان است که مسافران کشتی زنده می‌مانند. معجزات غیر عرفی داستان، از ویژگی‌های غیرمعمولی برای خواننده یونانی برخوردار است. برخلاف "عجایب" رمان‌های یونانی، آنها به عنوان وقایع واقعی با منشأ ماورا طبیعی ارائه می‌شوند، نه تصادفی یا جعلی دراماتیک. , Alexander, "Acts in its ancient literary context: a classicist looks at the Acts of the Apostles", Journal for the Study of the New Testament Supplement, pp. 158-159 (2007). Continuum Publishing Group.
  46. 1. برخلاف رمان‌ها، اعمال هیچ سرانجام نهایی برای شخصیت‌های خود ارائه نمی‌دهد. بلکه شخصیت‌ها پایان نامعلوم دارند که هر گونه احساس رمانتیک را از بین می‌برد: رنج و درگیری بخشی از دستور کار است (اعمال 30/29/29، 22/14)، و روایت پولس پایان شادی ندارد. , Alexander, "Acts in its ancient literary context: a classicist looks at the Acts of the Apostles", Journal for the Study of the New Testament Supplement, p. 159 (2007). Continuum Publishing Group.
  47. Witherington B. , The Acts of the Apostles: A Socio-Rhetorical Commentary. Carlisle: Paternoster Press 1998, 22-23, 53-54, 480ff
  48. Ehrman, Bart D. (2011). Forged. New York: HarperOne HarperCollins. pp. 206–208. ISBN 978-0-06-201261-6.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.