نیایشگاه
ریشه واژه
در زبان عربی به پرستش‌گاه، «معبد» (جمع مکسر عربی معابد) می‌گویند که از ریشه «عبد» و «عبادت» است. واژه هم‌سنگ برای «عبادت» در زبان پارسی واژه «پرستش» است که هنگامی که بخواهد جایگاهی را نشان دهد با «گاه» هم‌راه می‌شود و «پرستش‌گاه» را نتیجه می‌دهد.[1]
آیین مهر
مهرابه به پرستش‌گاه‌های مهرپرستان گفته می‌شود. «میترائیسم» در دوران پیش از زرتشت بنیان نهاده شده‌بود.[2]
زرتشتیان
آتش‌کده نیایشگاه و محل گردهم‌آیی زرتشتیان است. در آتش‌کده، «آتش» عنصری مقدس است و هم‌واره نیایش‌های دینی در برابر آن انجام می‌گیرد.
اسلام
مسجد نیایشگاه و محل گردهم‌آیی مسلمانان است.
در ایران، حکومت جمهوری اسلامی به اعضای اقلیت اهل سنت ایران، اجازه داشتن مساجد در «شهرهای بزرگ»، برای انجام مراسم مذهبی و نمازهای جمعه و اعیاد مذهبی را نمی‌دهد.[3] هم‌چنین در عربستان سعودی ساخت هرگونه عبادت‌گاهی به غیر از مسجد ممنوع است.[4]
بهائیت
بهاءالله بنیانگذار دین بهائی به پیروانش دستور می‌دهد[5] که در هر شهری ساختمانی به بهترین صورت ممکن به نام خداوند ساخته شود و در آن به ذکر پروردگار پردازند. به این بناها «مشرق‌الاذکار» گفته می‌شود.
بوداگرایی
ویهارا یا معابد بودایی، نیایشگاه و محل گردهم‌آیی باورمندان به آئین بودیسم است.
منابع
- ۲. فرهنگ فارسی عمید گردآوری حسن عمید جلد یکم رویه (صفحه) ۱۸ جلد سوم رویه‌های ۱۹۸۹- ۲۲۴۳ - ۲۲۷۰ چاپ چاپخانه سپهر تهران
- Mithraism. In Encyclopædia Britannica. Retrieved June 28, 2008, from Encyclopædia Britannica Online
- اعتراض مولوی عبد الحمید به جلوگیری از برگزاری نماز عید اهل سنت، بی‌بی‌سی فارسی
- جنجال بر سر فتوای مفتی سعودی درباره دعوت به تخریب کلیسا‌ها، رادیو فردا
- کتاب اقدس آیه ۶۷