هادی تهرانی

هادی تهرانی (زاده ۲ فوریه ۱۹۵۴ در تهران، ایران)، معمار و طراح ایرانی-آلمانی است.

هادی تهرانی
زادهٔ۲ فوریه ۱۹۵۴ (میلادی)
تهران، ایران
پیشهمعمار و استاد دانشگاه

زندگینامه

هادی تهرانی در سال ۱۹۵۴ در تهران متولد شد و پس از شش سال زندگی در ایران، در سال ۱۹۶۰ به همراه خانواده‌ به آلمان رفت. او تحصیلات مدرسه‌ای خود را در هامبورگ گذراند و از سال ۱۹۷۷ تا 1984 به ادامه تحصیل در رشته معماری در دانشگاه صنعتی براونشوایگ پرداخت. پس از فارغ التحصیلی او وارد حیطه آموزش شد و از سال 1989  به مدت دو سال در دانشگاه فنی آخن تدریس کرد. او قبل از شروع به عنوان یک معمار حرفه ای فعالیت خود را به عنوان یک طراح مد در شهر کلن آغاز کرد.[1] در سال ۱۹۹۱ همراه با دو تن از معماران خبره آلمانی به نام «ینز بوت» و «کای ریشتر» دفتر معماری BRT را در شهر هامبورگ تاسیس کردند و در سال 2003  شرکتی با نام هادی تهرانی ای جی برای طراحی و ایده هایش تاسیس کرد. او از سال 1999 عضو آکادمی هنر هامبورگ (به آلمانی: Freien Akademie der Künste Hamburg) است. هادی تهرانى همچنین شعب دفاتر خود را در مسکو ، دبی و ابوظبی اداره می‌کند.[2]

رویکرد و آثار

هادی تهرانی به منظور کسب موفقیت بیشتر، نه تنها به عنوان معمار بلکه در زمینه طراحی محصول و داخلی نیز فعالیت می کند. هدف او در طراحیهایش نه تنها فضای معماری، بلکه فضای متراکم است، تا جایی که تمام جزئیات تجهیزات فضایی به طور هماهنگ و قابل درک طراحی شوند. او همچنین در تولید مبلمان تهرانی، پوشش های پارچه ای و الگوهایش را به زبان معماری استفاده کرده است.[3]

هادي تهرانی علاوه بر علاقه به طراحی بناها و سازه های عظیم، به طراحي وسايل روزمره از جمله ميز و صندلي گرفته تا كيف و فنجان و... علاقه زیادی دارد و در اين زمينه استعداد فوق‌العاده‌اي دارد. او همه اين وسايل را زير ذره‌بين مي‌‌برد، تمام اشكالات آن ها را مي‌‌گيرد و طرح‌هايي نو و بديع ارايه مي‌‌دهد. او معتقد است (يك معمار خوب بايد يك طراح خوب هم باشد.) وي با بسياري از طراحان آلماني از جمله پروفسور (هانس اولديش) و مهندس (اولديش نتر) ارتباط داشته و درصدد است يك شركت طراحي لوازم اداري به نام )T+B( را تاسيس كرده و تمام لوازم آن را با بالاترين سطح كيفيت طراحي كند. کاتالوگ طراحی های او شامل طیفهای گوناگونی از صندلی، صندلی های اداری ("نقره ای" / صندلی اینتر 2004)، بوفه ، ماژول اداری سیار ، چراغ ها ، اتصالات در و پنجره ، مجموعه های مختلف فرش، کاغذ دیواری و وسایل بهداشتی و آشپزخانه (+ ARTESIO / Poggenpohl 2010) و یک دوچرخه (دوچرخه الکترونیکی Teherani Hadi ، 2011) است. یکی از عوامل کلیدی در موفقیتهای تهرانی ، استفاده فراوان از شیشه در ساختمان ها و طرح های وی است. در اكثر كارهاي او از كف تا سقف، شيشه به كار رفته است؛ چرا كه او معتقد است سه عامل در ساختمان بسيار مهم است: نور، هوا و چشم‌انداز اتاق. او سعي مي‌‌كند با به‌كار بردن شيشه، ساختمان را از نظر اين عوامل در بالاترين سطح استاندارد قرار دهد.[4]

او درباره فلسفه آثار خود معتقد است: "من مرتباً با چالشی جامع برای عبور از مرزهای طراحی روبرو می شدم. معماری شالوده اساسی یک ایده فضایی را فراهم می کند. فقط اجرای پیچیده یک ایده طراحی از کوچکترین جزئیات ، تا ایجاد فضای هماهنگ با احساسات یا هویت کل شرکت ها ، می تواند وظیفه بزرگ تحقق یک مفهوم جامع طراحی را حل کند ... ". [5]

آثار

مهمترین ساختمان های طراحی شده توسط تهرانی:

دفتر مرکزی سوئیس ری آلمان در مونیخ-آنترفوهرینگ

آسمان خراش Double X در هامبورگ

برلینر بوگن در Berliner Tor در هامبورگ

ساختمان اداری داکلند در هامبورگ

پاساژ اروپا در هامبورگ

پردیس البرگ ، هامبورگ-آلتونا

ایستگاه راه‌آهن سراسری فرودگاه فرانکفورت

کران هائوس، مجموعه ای از دو ساختمان اداری و یک ساختمان مسکونی در کلن Rheinauhafen ، با ایده از جرثقیل های بندری

دانشگاه زاید در ابوظبی ، 2011

برج های رقص در هامبورگ ، در سال 2012 به پایان رسید

لودا آلتامونت در بمبئی ، هند

افتخارات

بسیاری از محصولات و پروژه های هادی تهرانی در رقابتهای مهم بین المللی نظیر Design AG نامزد شده و جوایز متعددی مانند جایزه FIABCI ، جوایز MIPIM 2003 ، 2007 تا 2009 ، جایزه LEAF ، جایزه CityScape و جایزه ARX را دریافت کرده‌اند.

ساختمان دفتر داکلند، هامبورگ
کران‌هوس، کلن

    منابع
    1. «Hadi Teherani - Biografie WHO'S WHO». whoswho.de. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۲۲.
    2. «Hadi Teherani». www.haditeherani.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۲۲.
    3. "Hadi Teherani". Wikipedia. 2020-09-25.
    4. «HADI TEHERANI product design on Architonic». www.architonic.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۲۲.
    5. "Hadi Teherani". Wikipedia. 2020-09-25.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.