هتل هوس

هتل هوس (آلمانی: Hotel Desire‎) نام یک فیلم کوتاه درام و اِروتیک به نویسندگی و کارگردانی سرگئی مویا است که در سال ۲۰۱۱ میلادی منتشر شد. صحنه‌های هم‌آغوشی زارالیزا فُلم و کلیمنس شیک در این فیلم، ساختگی نیست.[1][2]

هتل هوس
پوستر اصلی فیلم
کارگردانسرگئی مویا
تهیه‌کنندهیولیا مویا
زاشا شوینگل
کریستوفر تسویکلر
فیلمنامه‌نویسسرگئی مویا
بازیگرانزارالیزا فُلم
کلیمنس شیک
موسیقیاشتفان ماریا اشنایدر
فیلم‌بردارکیسی کَمبل
آرمین فرانتسِـن
تدوین‌گربندیکت کوگن دوبل
تاریخ‌های انتشار
  • ۷ دسامبر ۲۰۱۱ (۲۰۱۱-12-۰۷) (آلمان)
مدت زمان
۳۸ دقیقه
کشور آلمان
زبانآلمانی
هزینهٔ فیلم€۱۷۰٬۰۰۰ (تخمینی)

خلاصهٔ داستان

آنتونیا زن جوانی است که از سال‌ها قبل از همسرش جدا شده‌است و با پسر کوچکش ۷ ساله‌اش در برلین زندگی می‌کند. او مدت‌های متمادی است که به عنوان مستخدمهٔ یک هتل، سخت مشغول کار است و فرصتی برای تفریح، سرگرم‌کردن پسرش و رسیدگی به زندگی شخصی‌اش نداشته‌است. در یک روز گرم تابستانی، او فرزندش را سوار اتوبوس می‌کند تا به پاریس برود و ۲ هفته را با پدرش (همسر سابق آنتونیا) بگذراند. آندو قرار است با هم به کوت دازور بروند و آنتونیا از این موضوع خوشحال است که فرصتی دست داده تا پسرش کوچکش، تفریحی بکند.

آنتونیا بخاطر این موضوع، دیر به محل کارش می‌رسد و سخت از سوی مدیر هتل توبیخ می‌شود و مدیر می‌گوید این، آخرین فرصت اوست و اگر دیگر بار دیر کند، یقیناً اخراج خواهد شد. او در عین‌حال بابت رفتن و دوری فرزندش، دلتنگ است. آنتونیا برای تعویض لباس به اتاق مستخدمان رفته و در آنجا یکی از همکارانش که او را درهم‌آشفته و دلگیر می‌بیند به او می‌گوید که دلیل این همه فشار روحی و عصبی آن است که آنتونیا مدت‌هاست رابطه جنسی نداشته‌است و به او پیشنهاد می‌کند در اولین فرصت ممکن، فکری برای این خلاء مهم زندگی‌اش بکند.

کمی بعد، او برای تمیز کردنِ اتاق ۸۲۳ به آنجا رفته و اتاق را خالی می‌یابد. وی نمی‌داند که این اتاق، متعلق به نقاشِ مشهور نابینایی به نام «یولیوس پاس» است که تنها با لمس کردن چهرهٔ افراد، به خصوصیاتِ فیزیکی آنان پی برده و نقاشی‌های پرترهٔ فوق‌العاده‌ای خلق می‌کند و اینک برای افتتاح نمایشگاهی از آثارش، به برلین آمده است. نقاش نابینا در حمام است و آنتونیا مشغول وارسی اتاق و تماشای طراحی‌های اوست که به ناگاه، تلفنِ همراه نقاش زنگ می‌زند و او از حمام بیرون آمده و به اتاق می‌آید. در آغاز، آنتونیا نمی‌داند که او نابیناست و فکر می‌کند که نقاش، او را حین وارسی وسایل شخصی‌اش دیده است. نقاش هم نمی‌داند که آنتونیا در اتاق است و زیر لب با خود صحبت می‌کند و آنتونیا، آرام صحبت‌های او را گوش می‌کند و حرف‌هایش، لبخندی بر لبانش می‌آورد. موقعیت آنتونیا در اتاق بگونه‌ای است که نمی‌تواند بی‌سر و صدا، آنجا را ترک کند. نقاش لباس‌هایش را می‌پوشد و آمادهٔ رفتن می‌شود، اما هنگامی که می‌خواهد کفش‌هایش را بپوشد، دستش به کفش‌ها و پاهای آنتونیا می‌خورد که در گوشه‌ای کنار پرده، ساکت ایستاده است و اینجاست که نقاش متوجهٔ حضور او می‌شود و…

بازیگران

پخش و بازخورد

فیلم در آغاز به سبب محتوایش، به‌صورت آنلاین در معرض فروش قرار گرفت. شرکت «ویدئوتک ویدئولود» متعلق به «دویچه تله‌کام» فروش آن را پنج برابر حالت عادی توصیف کرد و فیلم از همان آغاز در صدر جدول فروش این کمپانی قرار گرفت.[3][4][5] سپس دو سال بعد، در ۱۶ ژوئیه ۲۰۱۳ میلادی، از شبکهٔ تلویزیونی سراسری «آرته» پخش شد.[6]

«اسکار پیگزا» نویسندهٔ هفته‌نامهٔ «اشپیگل»، این فیلم را پورنوگرافی نمی‌داند و می‌گوید: «برخلاف آنگونه فیلم‌ها، در «هتل هوس» صحنه‌های هم‌آغوشی که در مجموع حدود ۱۰ دقیقه از فیلم را تشکیل می‌دهند، محافظه‌کارانه، سبک‌تر و گذرا است و سکانس‌ها به‌تندی در پی هم کات می‌خورند و حرکات دوربین همچون رقص باله است و اَعمال حیوانی در فیلم دیده نمی‌شود. صحنه‌های هم‌آغوشی، ساختارشکنانه، تجاوزمانند و حتی کثیف نیستند، بلکه رابطه‌ای سبکبار بین دو فرد بالغ است که نوازش و هم‌آغوشی گرم‌شان، به آرامش فکری و روحی آنان منجر می‌شود.»[7]

منابع
  1. "ISSUE 50: GERMAN ACTOR CLEMENS SCHICK ABOUT LIVING IN AN ABBEY AND HIS LEFT EYE". Indie Mag. Retrieved 2019-10-12.
  2. "Crowd-funded 'porno' premieres in Berlin". The Local. Retrieved 2019-10-12.
  3. Crowdfunding für Film "Hotel Desire": Das Porno-zahl-ich-Projekt vom 15. Juni 2011
  4. Film-Crowdfunding Experiment geglückt vom 20. August 2011
  5. PorNeo – Pornofilm mit Anspruch: Sex, aber mit Niveau vom 18. November 2011
  6. "Hotel Desire" auf arte.tv بایگانی‌شده در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine abgerufen am 16. Juli 2013
  7. Internet-Porno "Hotel Desire": Tänzeln statt Rammeln vom 8. Dezember 2011

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.