هویت ایرانی
هویت ایرانی حسی جمعی از سوی مردمان ایرانی متعلق به سرزمین‌های تاریخی ایران است. این حس هویت، که هم از نظر جغرافیایی و هم از نظر تاریخی تعریف می‌شود، از یک تجربهٔ تاریخی و سنت فرهنگی مشترک بین مردمی که در ایران زمین زیسته‌اند تکامل یافته و در اسطوره‌ها و افسانه‌ها و نیز تاریخ آن مشترک است. این هویت با کشیدن مرز بین ایرانیان و دیگران یعنی ایران و انیران، ایران و توران، ایران و روم، عجم در برابر عرب، تاجیک/تاریک در برابر ترک، ایران و هند، ایران و فرنگ، تعریف و متمایز شد. این نوع هویت از سوی ادبای ایران شرح، منتقل و به طور پیوسته بازسازی شد.
احمد اشرف در انتهای اثرش هویت ایرانی، یک آمارگیری رسمی از ۲۸ مرکز استان ایران در سال ۱۳۸۰ را بیان می‌کند که برپایهٔ آن ۶۸ درصد مردم ایران به هویت ایرانی خود می‌بالند. «آن‌هایی که از سطح پایین آموزشی برخوردار بودند، درجات بیشتری از احساس هویت ملی را بروز دادند: ۸۲ درصد افراد بدون آموزش یا دارای آموزش ابتدایی در مقایسه با ۸۶ درصد دارای آموزشی متوسطه و ۸۰ درصد افراد در سطح آموزش عالی، احساس بیشتری نسبت به هویت ملی داشته‌اند.» پایبندی به نظام خانواده و احترام به میراث کهن پارسی به یاد مانده از پدران و مادران این کهن مرز و بوم از اصول بنیادی هویت ایرانی است .
منابع
- "IRANIAN IDENTITY – Encyclopaedia Iranica". Encyclopædia Iranica. 2012–04–11. Retrieved ۲۰۱۵–۱۲–۳۰. Check date values in:
|تاریخ بازبینی=, |تاریخ=(help) - هویت ایرانی: تاریخی یا ملی؟ (روزنامه شرق)
پیوند به بیرون
- رسانه