ویرجیل ویدریش
ویرجیل ویدریش (به آلمانی: Virgil Widrich) (متولد ۱۶ می ۱۹۶۷ در سالزبورگ) کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، فیلم‌ساز و هنرمند چندرسانه‌ای اتریشی است. شهرت او به خصوص به خاطر فیلم‌های کوتاه و آثار چندرسانه‌ای پرشمارش است.
زندگی‌نامه
دوران کودکی‌اش را در خانه‌ای با عمری بیش از پانصد سال بر بالای مونش‌بِرگ در سالزبورگ گذراند و با هنرمندانی چون پیتر هاندکه که در همسایگی آنها بود و ویم وندرس که مکرر به دیدارشان می‌آمد، آشنا شد. در سیزده سالگی برای نخستین بار فیلم‌سازی را تجربه کرد؛ زمانی که اولین دوربین فیلمبرداری اش را، که یک سوپر هشت بود، به دست گرفت. در همان سال (۱۹۸۰) سه فیلم ساخت: «زندگی خانگی من»، «گوشتِ بوداده» و «سه بار اولف». او کارش را با انیمیشن «رنگها هم خواب می‌بینند» ادامه داد. در پانزده‌سالگی «هیولا در سالزبورگ» را با استفاده از تکنیک عکاسی استاپ موشن ساخت که در آن برای اولین بار با بازیگر کار کرد. در سال ۱۹۸۳ کار روی نخستین فیلم بلندش «روح زمان» را آغاز کرد. نمرات پایین مدرسه هم او را از اتمام آن بازنداشت، فیلمی که ساختش چهارده ماه به طول انجامید. در این مدت به عنوان سیاهی لشکر و مدیر غرفه در فستیوال سالزبورگ کار کرد تا هزینهٔ فیلم‌هایش را فراهم کند. در سال ۱۹۸۴ به کامپیوتر علاقه‌مند شد و برنامه‌نویسی چند بازی ساده را انجام داد.
پس از اتمام تحصیلات در مدرسه، وارد آکادمی فیلم وین شد. اما پس از چند هفته آنجا را ترک کرد تا روی فیلم‌نامهٔ فیلم علمی تخیلی‌ای کار کند که در نهایت موفق به ساختش نشد. در سال ۱۹۸۷ به همراه دو شریک دیگر یک شرکت پخش فیلم تأسیس کرد که هدف آن بیشتر توزیع فیلم‌های هنری بود. مدتی بعد دستیار جان بِیلی - کارگردان و فیلم‌بردار آمریکایی - شد و در سال ۱۹۹۰ به هالیوود رفت تا با بِیلی روی یک کمدیِ علمی-تخیلی با عنوان «در جستجوی زندگی در کائنات» کار کند. پس از فروش شرکت پخش فیلمش در سال ۱۹۹۱، توجهش دوباره به سمت کامپیوتر و قابلیت‌های آن برای خلق اثر هنری جلب شد. پروژهٔ بزرگ بعدی او، که در آن به عنوان مدیر تولید کار می‌کرد، یک جشنواره فلیم تازه برای اتریش بود؛ که اولین بار در سال ۱۹۹۳ با عنوان «دیاگوناله» برگزار شد.
در سال ۱۹۹۷ بیشتر بر ساخت فیلم تمرکز کرد. تولید فیلم کوتاه «تی ایکس ترانسفورم» که موفقیت بزرگی در جشنواره آرس الکترونیکا کسب کرد، یکی از آنها بود. او همچنین دوباره به کار بر روی فیلم‌نامهٔ «روشن‌تر از ماه» بازگشت که کار ساختش در سال ۱۹۹۹ انجام شد و در سال ۲۰۰۰ به نمایش درآمد. پروژه بعدی او «کپی شاپ» موفق‌ترین ساختهٔ او تا به امروز بود. این فیلم، که در سال ۲۰۰۱ به نمایش درآمد، سی و پنج جایزه از آن خود کرد، نامزد جایزه اسکار شد و در بیش از دویست فستیوال فیلم به نمایش درآمد. فیلم کوتاه بعدی او با نام «فیلم دور تند» نیز سی‌وشش جایزهٔ بین‌المللی را برد و در بیش از سیصد فستیوال فیلم به نمایش درآمد. پروژه‌های متعدد او در زمینهٔ چند رسانه‌ای به تاًسیس شرکت چک پوینت مدیا در سال ۲۰۰۱ انجامید که هم‌اکنون مدیر ارشد اجرایی آن است. در همان سال او به همراه چند فلیم‌ساز دیگر یک شرکت تولید فیلم نیز بنیان گذاشت که بر کار با فیلم‌سازان جوان تمرکز دارد.
ویرجیل ویدریش در سال ۲۰۰۴ عضو هیئت داوران آرس الکترونیکا و تا سال ۲۰۰۷ رئیس انجمن کارگردانان اتریش بود. او همچنین عضو آکادمی فیلم اتریش است. از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ در دانشگاه هنرهای کاربردی وین به عنوان استاد دانشگاه در گروه دیجیتال آرت مشغول تدریس بود و از ۲۰۱۰ در همان دانشگاه مدیر گروه رشتهٔ «هنر و علم» در مقطع کارشناسی ارشد است.
نمایشگاه‌ها
- ۲۰۰۶: ساخت یک چیدمان متحرک کامپیوتری برای نوسازی خانهٔ موتزارت وین.
- ۲۰۰۸: سیزده کار از ویرجیل ویدریش و شاگردانش در رشتهٔ هنر دیجیتال در موزهٔ هنرهای کاربردی وین.
- ۲۰۰۹: مدیریت هنری نمایشگاه «لینز: شهر خوش شانس» در موزهٔ نوردیکو.
- ۲۰۰۹: «آلیاس در سرزمین عجایب» نام پروژه‌ای است که او به همراه شاگردانش در کوارتیه ۲۱، در موزه کوارتیهٔ وین از ۲۵ جون تا ۱۲ژوئیه انجام داد.
- ۲۰۰۹: نمایش ده اثر از دانشجویانش در رشتهٔ «هنر دیجیتال» در اسنس ۹.
- ۲۰۱۰: نمایش پانزده اثر از دانشجویانش در رشتهٔ «هنر دیجیتال» در اسنس ۱۰ در خانه هنرمندان وین.
- ۲۰۱۰: مدیریت هنری نودمین فستیوال سالزبورگ در موزهٔ سالزبورگ.
- ۲۰۱۱: کارگردانی هنری نمایشگاه گروه کارشناسی ارشد هنر و علم «پارامتر {جهان} - پارامتر برای همه‌چیز یا هیچ چیز» در دانشگاه هنرهای کاربردی وین.
- ۲۰۱۲: نمایش آثار دانشجویانش در اسنس ۱۲ در خانه هنرمندان وین.
- ۲۰۱۳: «آزمایشهای حیاتی»، نمایشگاه دانشگاه هنرهای کاربردی وین در هفته هنر وین ۲۰۱۳، در موزه کوارتیهٔ وین، سالن اووال هاله، با سرپرستی: برند کرفتنر و ویرجیل ویدریش.
- ۲۰۱۴: از ۲۶ جون تا ۱۳ ژوئیه دو دانشجو از کلاس «هنر و علم» دانشگاه هنرهای کاربردی وین کارهایشان را به سرپرستی ویرجیل ویدریش در اسنس ۲۰۱۴ شرکت دادند.
- ۲۰۱۵: پارالاکسیس، مدیا اینستالیشن برای نمایشگاه «هجوم رنگها» در موزه لئوپولد وین.
- ۲۰۱۶: «جایگزینی»، اطلاعات از راه صوت. کلاس «هنر و علم»، وین
- ۲۰۱۷: نمایشگاه «تمرین دورانی»، ۶ جون تا ۱۷ جون ۲۰۱۷، گالری خانه سفید، وین.
فیلم‌شناسی
- ۱۹۸۰: «زندگی خانگی من»، فیلم کوتاه، ۶ دقیقه (مستند دربارهٔ یک خانهٔ قدیمی)
- ۱۹۸۰: «ماهی دودی»، فیلم کوتاه، ۱۱ دقیقه (فیلم جنایی دربارهٔ قتل یک زن در رستوران)
- ۱۹۸۰: «سه بار اولف»، فیلم کوتاه، ۱۲ دقیقه (مستند دربارهٔ آرنولف کومپوش)
- ۱۹۸۱: «رنگها هم خواب می‌بینند»، فیلم کوتاه، ۱۲ دقیقه (کارتون متحرکی که در آن یک کرم و یک مرد کوچک از تخریب محیط زیستشان فرار می‌کنند)
- ۱۹۸۲: «هیولا در سالزبورگ»، فیلم کوتاه، ۱۲ دقیقه (فیلم انیمیشنی دربارهٔ یک هیولا که در شهر سالزبورگ هیاهو ایجاد می‌کند)
- ۱۹۸۳–۸۵: «روح زمان»، فیلم بلند، ۱۱۲ دقیقه (مجموعه‌ای از ژانرها)
- ۱۹۹۸: «تی ایکس ترانسفورم»، فیلم کوتاه، ۵ دقیقه (فیلم انیمیشن تجربی با تکنیکی جالب توجه)
- ۲۰۰۰: «روشن‌تر از ماه»، فیلم بلند، ۸۸ دقیقه (یک کمدی دربارهٔ غریبه‌ای در شهر وین)
- ۲۰۰۱: «کپی‌شاپ»، فیلم کوتاه، ۱۲ دقیقه (مردی آنقدر خودش را کپی می‌کند تا اینکه دنیا از کپی‌هایش پر می‌شود)
- ۲۰۰۱: «چپ-راست»، فیلم کوتاه، ۴ دقیقه (مصاحبه با موضوع چپ و راست در فیلم و سیاست)
- ۲۰۰۳: «فیلم دور تند»، فیلم کوتاه، ۱۴ دقیقه (انیمیشنی با تکه‌های چاپ شدهٔ تاریخ سینما که یک تعقیب و گریز را روایت می‌کند)
- ۲۰۱۰: «ساخت/واقعی»، فیلم کوتاه، ۵ دقیقه (فیلمی برای نمایش در نمایشگاه «رویاهای آدم ماشینی» در موزهٔ تینگویلی شهر بازل و خانه هنرمندان گراتز)
- ۲۰۱۱: «مثلث اخطار»، فیلم کوتاه، ۶ دقیقه (فیلمی برای نمایش در نمایشگاه «افسون ماشین، من می‌رانم پس هستم» که در موزهٔ تینگویلی شهر بازل به نمایش درآمد.
- ۲۰۱۵: «خط بازگشت»، فیلم کوتاه، ۷ دقیقه
- از ۲۰۱۵: مشغول ساخت فیلم انیمیشن بلند «میکرومئو» با همکاری ژان کلود کاریر در نوشتن فیلمنامه.
- ۲۰۱۶: «گردش در وین روی یک میز» (Vienna table trip)، یک دقیقه و ۲۲ ثانیه. فیلم انیمیشن.
- ۲۰۱۶: «شب هزار ساعته»، فیلم بلند
- ۲۰۱۸: شمایل یک جزیره، یک جدال زنده بین موسیقی و تصویر، ۷۰ دقیقه، جزیره مالتا
- ۲۰۱۸: موزیک ویدیو برای آهنگ «طغیانگر من باش» ننا و دیو استوارت
کار صحنه
- طرح (با همکاری مارتین هازلبورک و فرانک هوفمن)، طراحی صحنه و جلوه‌های تصویری برای نمایش «فرشتهٔ نو» که در ۱۹ نوامبر ۲۰۱۲ در تئاتر ملی لوگزامبورگ به نمایش درآمد.
منتخبی از جوایز
برای فیلم «کپی شاپ» (۲۰۰۱):
- نامزد جایزهٔ اسکار در بخش فیلم کوتاه، ۲۰۰۲
- جایزهٔ بهترین فیلم کوتاه تجربی در جشنوارهٔ بین‌المللی تورنتو، ۲۰۰۱
- منتخب داوران جایزهٔ کداک، ۲۰۰۱
- کبوتر نقره‌ای فستیوال لایپزیگ، ۲۰۰۱
- بهترین فیلم تجربی جشنوارهٔ فیلم کوتاه نیویورک، ۲۰۰۱
- بهترین فیلم کوتاه جشنوارهٔ بارسلونا، ۲۰۰۱
- منتخب داوران جشنوارهٔ انیمیشن تهران، ۲۰۰۳
برای «فیلم دور تند» (۲۰۰۳):
- نامزد جشنواره کن، ۲۰۰۳
- بهترین فیلم انیمیشن جشنوارهٔ فیلم کوتاه تورنتو، ۲۰۰۳
- بهترین فیلم کوتاه پنجاه ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم ملبورن، ۲۰۰۳
- برندهٔ جایزهٔ بزرگ جشنوارهٔ فیلم کوتاه آپسالا، ۲۰۰۳
- جایزه منتقدان فیلم جشنواره انیمافست زاگرب، ۲۰۰۴
برای فیلم «خط بازگشت» (۲۰۱۵):
- جایزه طلای فیلم نیویورک سیتی ایندی آمریکا برای بهترین فیلم تجربی
- FICOCC فستیوال بین‌المللی پنج قاره، جایزه بهترین فیلم تجربی
- فستیوال فیلم Crossing the Screen، جایزه بهترین فیلم تجربی
برای فیلم ««شب هزار ساعته»» (۲۰۱۶):
- جایزه فستیوال فیلم بوزان ۲۰۱۶، کره، جایزه فیلم برگزیده تماشاگران
برای «گردش در وین روی یک میز» (۲۰۱۶):
- EIFA، جایزهٔ فیلم مستقل اروپا، پاریس، جایزه بهترین فیلم انیمیشن، جایزه پلاتین
- جایزهٔ فیلم کوتاه LA، آمریکا، جایزه بهترین فیلم انیمیشن، جایزه الماس
- TRAVEL FILM در فستیوال بین‌المللی روسیه، موسکو، فینالیست
- "Tourfilm Riga" فستیوال بین‌المللی توریسم، جایزه اول در بخش فرهنگ توریسم
- Film Forum Linz، جایزه بهترین آگهی و تشویق شده در بخش فیلم توریسم
برای شرکت چک پوینت مدیا:
- جایزه ملی برای «خانه موزارت وین» در بخش فرهنگ و سرگرمی و جایزه‌ای دیگر در بخش اطلاع‌رسانی و خدمات برای «مرکز بازدید در پارلمان اتریش».