کاج ایتالیایی

کاج ایتالیایی یا کاج بروسیا (Pinus brutia) گونه‌ای از درخت کاج بومی منطقه شرق مدیترانه است.

کاج ایتالیایی
برگ و مخروط کاج ایتالیایی
وضعیت بقا
آرایه‌شناسی
فرمانرو: گیاهان
دسته: مخروطیان
رده: Pinopsida
راسته: کاج‌سانان
تیره: کاجیان
سرده: Pinus
زیرسرده: Pinus
گونه: P. brutia
نام علمی
Pinus brutia
Tenore

کاج تهران

کاج تهران و سرو سیمین در جلوی تصویر. نمایی از کوه‌های البرز از کاخ نیاوران تهران.

زیرگونه‌ای از کاج ایتالیایی به نام کاج تهران، کاج ایرانی یا کاج الدار (Pinus eldarica) نامیده می‌شود. این گونه بومی دشت الدار در گرجستان است و ورود آن به ایران را به ۸۰۰ سال پیش و هم‌چنین به دوره صفوی نسبت می‌دهند که در آغاز بیشتر در زمین‌های پیرامون تهران و قزوین کاشته شده‌است. بیشترین تمرکز کاشت آن‌ها در استان تهران در پارک‌های جنگلی مانند چیتگر، قوچک و سرخه‌حصار است.

کاج تهران به نوسان‌های دما سازگار و به کم‌آبی مقاوم است و در خاک‌های ژرف رسی رویش چشمگیری دارد.[1]

سن باردهی آن از ۷–۶ سالگی است و تقریباً همه ساله بذر می‌دهد. توان رویشی بذر آن ۶۵٪ است و هر کیلوگرم، در حدود ۲۷۰۰۰ – ۱۹۰۰۰ دانه بذر وجود دارد. بهترین موقع جمع‌آوری بذر در پائیز است به طوریکه مخروط آن را در آفتاب پهن می‌کنند و سپس آن را تکان می‌دهند تا بذر خارج شود. قدرت نگهداری توان رویشی آن، دو سال است.

منابع

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کاج ایتالیایی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.