کلید الکترونیکی

در الکترونیک، یک کلید الکترونیکی یا سوئیچ الکترونیکی یک قطعه الکترونیک یا وسیله‌ای است که می‌تواند یک مدار الکتریکی را تغییر وضعیت دهد، قطع جریان یا منحرف آن را از یک رسانا به دیگری. کلیدهای الکترونیکی به عنوان ادوات باینری در نظر گرفته می‌شوند زیرا می‌توانند روشن یا کاملاً خاموش باشند. وقتی کلید الکترونیکی روشن است، در مدار بسته تلقی می‌شود. هنگامی که کلید به عنوان خاموش طبقه‌بندی می‌شود، کلید در مدار باز است.[1]

انواع کلید

انواع مختلفی از کلیدها برای کاربردهای مختلف در دستگاه‌های امروزی استفاده می‌شود. کلیدهایی که توسط یک شخصی کار می کند کلید دستی نامیده می‌شود، کلید دستی از انواع مختلفی مانند کلید تاگل، کلید فشاری، کلید سلکتور و کلید جوی‌استیک تشکیل شده‌است. شکل محبوب دیگر کلید، کلید حرکتی است که به آنها معمولاً کلیدهای حدی گفته می‌شود. از کلیدهای حدی برای محدود کردن حرکت ماشین استفاده می‌شود. از کلیدهای حدی معمولاً برای اقدامات ایمنی پیشگیرانه استفاده می‌شود تا دستگاه از نقطه مشخصی قطع شود. دو از رایج‌ترین کلیدهای محدود، کلیدهای محرک اهرمی و کلیدهای مجاورتی هستند.

در فرایندهای صنعتی، کلیدهای فرایندی برای نظارت بر مقادیر فیزیکی استفاده می‌شود. از کلیدهایی مانند سرعت، فشار، دما، سطح مایع، جریان مایع و سطح هسته‌ای برای نظارت بر اطلاعات حیاتی استفاده می‌شود تا فرایند در کنترل باقی بماند و هرگز از قوانین ایمنی فراتر نرود.[2]

پرکاربردترین کلید الکترونیکی در مدارهای دیجیتال ترانزیستور اثر میدانی - اکسید فلز- نیم‌رسانا (ماسفت) است.[3]

منابع
  1. Kuphaldt. Lessons in Electric Circuits Vol. 4 Digital (PDF) (4th ed.). Koros Press. pp. 103–116. ISBN 978-1-907653-11-7. Retrieved 9 June 2020.
  2. Kuphaldt. Lessons in Electric Circuits Vol. 4 Digital (PDF) (4th ed.). Koros Press. pp. 103–116. ISBN 978-1-907653-11-7. Retrieved 9 June 2020.
  3. Bapat, Y. N. (1992). Electronic Circuits and Systems: Analog and Digital,1e. Tata McGraw-Hill Education. p. 119. ISBN 978-0-07-460040-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.