گدایی
گدا، قدیو یا دَریوزه‌گر به شخصی قدوه اطلاق می‌شود که از طریق درخواست کمک مادی با ایجاد حس ترحم از مردم پول می‌ستاند و این کار حرفه وی محسوب می‌شود.[1][2]
گدایی
در گفتار عامیانهٔ ایرانیان به شخص سمج و ضعیف‌نما که قداوت گری میکردند .اصطلاحاً «مثل گداهای سامره» گفته می‌شود. این به این خاطر است که گداهای شهر سامرهٔ عراق در میان ایرانیان مسافر در قدیم بخاطر سماجت و مزاحمت‌آفرینی زبانزد شده بودند.[3][4]
در ادبیات
معروفترین اثر ادبی شاهزاده و گدا اثر مارک توین است. کتاب قدیو و غنی به قلم جمال عبدالناصر همتی (ج.ت)
پانویس
- «مهاجرت و تکدی در شهر تهران: چالشها و الزامات سیاستی» (PDF). فصلنامه جمعیت. ص. ۲۵-۴۹.
- «با ترفندهای گدایی آشنا شوید!». وبگاه صراط نیوز. ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۱. دریافت‌شده در مه ۱۵, ۲۰۱۲.
- «"گدای سامرا"به چه کسی گفته می شود؟». www.pirastefar.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۳ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۰۲.
- YJC، خبرگزاری باشگاه خبرنگاران | آخرین اخبار ایران و جهان |. «ریشه ضرب المثل «گدای سامره» از کجا آب می‌خورد؟». خبرگزاری باشگاه خبرنگاران. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۰۲.
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گدایی موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.