گویشور
گویشور در دو حوزهٔ متفاوت زبان‌شناسی به دو معنا به کار برده می‌شود:
- در زبان‌شناسی همگانی
- در زبان‌شناسی عملی
گویشور در زبان‌شناسی همگانی
گویشوَر (Speaker)در اصطلاح زبان‌شناسی، به افرادی که به زبان یا گویشی تکلم می‌کنند گویـِشوَران آن زبان یا گویش گفته می‌شود.
گویشور در زبان‌شناسی عملی
به بیان دیگر گویشور (Informant) کسی است که نمونه‌هایی از زبان را به پژوهشگر ارائه می‌دهد؛ چه به صورت تکرارهایی از آن‌چه قبلاً گفته شده و چه به شکل ابداع چیزهایی که اهل زبان ممکن است آن‌ها را بر زبان بیاورند. او هم‌چنین شرح می‌دهد که گفته‌ها، چگونه در زبان به کار می‌روند یا چه مفهومی دارند و بدین منظور یا از زبان خود استفاده می‌کند یا از یک زبان دیگر. گویشور می‌تواند سخنگوی تصادفی زبان باشد که پژوهشگر اطلاعاتی را از او کسب می‌کند، اما او معمولاً کسی است که به گونه‌ای کم و بیش منظم و به دلیل مطالعهٔ زبان با پژوهشگر ملاقات می‌کند.[1]
پانویس
- سامارین، ویلیام (۱۳۸۷). زبان‌شناسی عملی: راهنمای بررسی گویش‌ها. ترجمهٔ لطیف عطاری. تهران: مرکز نشر دانشگاهی. ص. ۳۴-۳۳. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۱-۱۳۱۱-۰. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازبینی=را بررسی کنید (کمک); پارامتر|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک)
منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.