یابهاءالابهی
یابهاءالابهی که مفهومی از دعا و استمداد دارد و به معنای «ای روشن‌ترین روشنایی‌ها»، از مهم‌ترین نشانه‌های بهائی و بر باور بهائیان، اسم اعظم است.[1] این عبارت یکی از مشهور‌ترین دعاهای بهائیان است.[2]
یابهاءالابهی، اسم اعظم در دیانت بهائی به خط مِشکین‌قلم.
یابهاءالابهی به معنای «ای روشن‌ترین روشنایی‌ها» است.
عبدالبهاء بهائیان را خاطر نشان می‌سازد که هنگام طلوع اولین چیزی که بر لبانشان بیاید باید اسم اعظم باشد همچنین در هنگام بروز هر مشکلی با گفتن آن قوت بگیرند و اسم اعظم باید آخرین کلامی باشد که در هنگام شب بر زبانشان می‌آید. اسم اعظم در این دین، اسم آسایش، امنیت، سعادت، نور، عشق و وحدت است.[3]
میرزا محمدحسین مشکین‌قلم کاتب طرح اصلی «یابهاءالابهی» است.[4]
پانویس
- اصول دیانت بهائی، صفحهٔ ۵۶–۵۸ پیوند
- آب حیات از قلمم می‌چکد؛ نگاهی به نمایشگاه خوشنویسی و معنویت در موزه بریتانیا، بی‌بی‌سی فارسی
- نقل از عبدالبهاء، ضمیمه اخبار امری، صفحهٔ ۲
- Smith, Peter (2000), "greatest name", A concise encyclopedia of the Bahá'í Faith, Oxford: Oneworld Publications, pp. 167–168, ISBN 1-85168-184-1
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.