آب‌سنگ حلقوی اورولوک

جزئیات

آب‌سنگ حلقوی اورولوک از شمال باختر تا جنوب خاور به طول نزدیک به ۳۲ کیلومتر (۲۰ مایل) و عرض ۲۰ کیلومتر (۱۲ مایل) کشیده شده است. مساحت تالاب آن نزدیک به ۴۲۰ کیلومتر مربع (۱۶۲ مایل مربع) است.

در طول زمان، بیش از ۲۵ آبخوست و کناره شنی در بخش خاوری این آب‌سنگ حلقوی قرار داشتند که توسط گردبادها از میان رفته‌‌اند و اکنون تنها جزیره اورولوک در شمال باختری‌ترین بخش این آب‌سنگ حلقوی، باقی مانده است. به نظر می‌رسد که آب‌سنگ حلقوی اورولوک نخستین بار توسط دریانوردانی از آبخوست نامولوک و جزایر مورتلوک علیا کشف و نامگذاری شده باشد.

بین ۵ تا ۱۰ نفر در این آب‌سنگ حلقوی زندگی می‌کنند که بیشتر آنان از منطقه ۴ روستای کاپینگا در کولونیا و پوناپی می‌آیند. کار مردم ساکن آن، کاشت موز و تارو است. هر ۶ ماه، یک کشتی، با پهلوگیری در تالاب، نیازهای مردم این آب‌سنگ حلقوی را به آنان می‌رساند. با کمک سوارسازی سایدباند تکی در فرکانس ۷۸۷۶/۵ در ساعت ۰۶۰۰Z روز برای ۱۵ دقیقه می‌توان با مردم آن تماس گرفت.

نقشه آب‌سنگ حلقوی اورولوک

شهرداری

شهرداری اورولوک، آب‌سنگ حلقوی اورولوک و آب‌سنگ مینتو را در بر می‌گیرد و یکی از دوازده تقسیمات کشوری ایالت پوناپی است.

تاریخچه

آب‌سنگ حلقوی اورولوک توسط دریانور اسپانیایی "آلونسو د آرلانو" در ۱۵۶۵ و سوار بر پاتاچه "سن لوکاس" کشف شد. او نام این آب‌سنگ حلقوی را "میرا کومو" (به اسپانیایی: Mira Cómo) (ببینید چگونه می‌روید) نامید.[1] در ۷ آوریل ۱۷۷۳ افسر نیروی دریایی اسپانیایی دیگری به نام فلیپه تومپسون از آن بازدید کرد. او به خاطر سختی دسترسی به این آب‌سنگ حلقوی، آن را "باخو تریسته" (به اسپانیایی: Bajo Triste) (سد ساحلی غم‌انگیز) نامید. او همچنین این جزیره را "سن آگوستین" نیز نامید.[2]

پانویس
  1. Sharp, Andrew The discovery of the Pacific Islands Oxford, 1960, p.36.
  2. Espinosa y Tello, Josef Memorias sobre las observaciones astronomicas hechas por los navegantes españoles en distintos lugares del globo t.II, Madrid, 1809, p.17.

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.