آش پشت پا

آشِ پشتِ پا نام گونه‌ای آش و سنتی ایرانی بین عامه است به این ترتیب که خانوادهٔ شخص مسافر، سه روز پس از رفتن او این آش را می‌پزند و به خویشاوندان، همسایگان یا فقیران می‌دهند و اعتقاد دارند برای مسافر شگون می‌آورد. به آئین و رسم پختن آش پشت پا، «پشت پاپزان» گفته می‌شود.[1]

این آش اغلب از حبوبات و سبزیجات مرسوم آش به همراه ادویه و معمولاً کشک تهیه می‌شود.

منابع

  1. لغتنامه دهخدا، آش پشت پا
معنای آش پشت پا را در ویکی‌واژه، واژه‌نامهٔ آزاد، ببینید.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.