ابراهیم بن موسی کاظم
ابراهیم بن موسی کاظم لقب‌گرفته به جَـزّار (به‌معنای: خون‌ریز، قصاب) (؟ -۸۳۷م) (نسب: ابراهیم بن موسی بن جعفر، حسینی علوی طالبی) امیر علوی حجاز در سدهٔ نهم میلادی/دوم و اوایل سوم هجری و فرماندار مکه از سوی مأمون بود. در مکه می‌زیست، هنگامی که انقلاب ابوالسرایا در عراق برپا شد، به هواخواهی آن به یمن رفت و برای ابن طباطبا به دعوت پرداخت. ابراهیم بر یمن چیره شد. به مکه نیز حمله برد و امیر آن از سوی مأمون، یزید بن حنظلهٔ مخزومی را کشت. سپس مأمون که برادر ابراهیم علی بن موسی رضا را به ولایت‌عهدی گماشت، ابراهیم را نیز امیر مکه کرد. ابراهیم همراه مردم در سال ۲۲۲ق حج گزارد. او جدِّ شریف رضی و شریف مرتضی است.[1]
| ابراهیم بن موسی کاظم | |
|---|---|
| زادهٔ | مکه |
| درگذشت | ۸۳۷م/ ۲۲۲ق بغداد |
| ملیت | حجازی |
| پیشه | امیر |
منابع
- زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). «إبراهيم بن موسی». [[الأعلام]] (PDF). ۱. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۷۵. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.