ابراهیم جعفری
ابراهیم عبدالکریم حمزه الأشیقر الجعفری (زادهٔ ۲۵ مارس ۱۹۴۷ در کربلا) سیاستمدار، چشم‌پزشک عراقی شیعه و وزیر امور خارجه عراق است. وی سابقهٔ دبیرکلی حزب الدعوه، نخست‌وزیری دولت موقت عراق، معاونت رئیس‌جمهوری عراق، و عضویت و ریاست حکومت انتقالی عراق پس از سقوط صدام را دارد.
ابراهیم جعفری | |
|---|---|
 | |
| وزیر امور خارجه عراق | |
| مشغول به کار سپتامبر ۲۰۱۴ – تاکنون | |
| نخست‌وزیر | حیدر عبادی |
| پس از | هشیار زیباری |
| نماینده مجلس نمایندگان عراق | |
| حوزه انتخاباتی | بغداد |
| نخست‌وزیر عراق | |
| مشغول به کار ۳ مه ۲۰۰۵ – ۲۰ مه ۲۰۰۶ | |
| رئیس‌جمهور | جلال طالبانی |
| پس از | ایاد علاوی |
| پیش از | نوری مالکی |
| معاون رئیس‌جمهور عراق | |
| مشغول به کار ۲۰۰۴ – ۲۰۰۵ | |
| رئیس‌جمهور حکومت انتقالی عراق | |
| مشغول به کار ۱ اوت ۲۰۰۳ – ۳۱ اوت ۲۰۰۳ | |
| پس از | محمد بحرالعلوم |
| پیش از | احمد چلبی |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ابراهیم عبدالکریم حمزه الأشیقر الجعفری ۲۵ مارس ۱۹۴۷ (۷۴ سال) کربلا، |
| ملیت |  عراق |
| حزب سیاسی | جریان اصلاح میهنی (پیشتر حزب الدعوه) |
| فرزندان | وی سه دختر و دو پسر دارد |
| پیشه | سیاستمدار |
| تخصص | چشم‌پزشک |
| دین | اسلام شیعه |
زندگی
ابراهیم جعفری در سال ۱۹۶۸ به حزب الدعوه پیوست. در سال ۱۹۸۰ در جریان سرکوب این حزب و دستور اعدام تمامی اعضای آن به ایران گریخت. از سال ۱۹۸۹ به لندن رفت و سخنگوی این حزب در بریتانیا شد. وی در ابتدا با حملهٔ ائتلاف ضد ترور در سال ۲۰۰۳ به عراق مخالفت کرد ولی بلافاصله پس از شکست عراق به کشورش بازگشت و عضو حکومت انتقالی و نخست‌وزیر دولت موقت شد. جعفری در سال ۲۰۰۸ از حزب الدعوه خارج شد و حزبی به نام جریان اصلاح میهنی را پایه‌گذاری کرد، این جریان در انتخابات مجلس نمایندگان عراق ۲۰۱۰ هم‌پیمان مجلس اعلای اسلامی عراق و جریان صدر در «ائتلاف میهنی عراق» بود.
وی ۵ فرزند (۲ پسر و ۳ دختر) دارد که همگی در لندن زندگی می‌کنند.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ibrahim al-Jaafari». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ آوریل ۲۰۱۴.
پیوند به بیرون
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ابراهیم جعفری موجود است. |
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ابراهیم جعفری در ویکی‌گفتاورد موجود است. |