ارزش‌گرایی
ارزش گرایی (به انگلیسی: VALUISM) رویکردی است که تمرکز بر یکپارچه سازی روش‌های مختلف «بهبود ارزش» با فعالیت‌های یک سازمان دارد. این رویکرد متأخّرترین دیدگاه در ادامه سیر تحول روش شناسی‌های ارزش است (یعنی آنالیز ارزش VA - مهندسی ارزش VE - مدیریت ارزش VM - برنامه‌ریزی ارزش VP) که از سال ۱۹۹۰ مطرح شده‌است. رویکرد ارزش تأکید بر کارکردها دارد (حذف کارکردهای اضافه و ایجاد و بهبود کارکردهای مفید) ارزش گرایی که گاهی ارزش محوری یا ارزش مداری نیز خوانده می‌شود می‌تواند شامل همه یا ترکیبی از متدلوژی‌های بهبود ارزش (ابزارهای مدیریت کیفیت جامع همچون QFD]] , JIT, FMEA, DOE]] و تکنیک‌های حل مسئله و...) باشد که اصول و شیوه‌های مدیریت ارزش، مهندسی ارزش و آنالیز ارزش در مرکز پرگار آن قرار دارند. اعتقاد استانداردهای از قبیل EN12973:2000 و انجمن مهندسی ارزش آمریکا SAVE بر این است که تفکر ارزش گرا قابلیت بهبود کلیه فعالیت‌های سازمان یافته را دارا می‌باشد؛ به طوری که با شناسایی نقاط قابل بهبود، ابزار و شیوه حل مسئله را انتخاب و تدوین نموده، اقدام به حل و ارزیابی ارزش و سپس ارائه و بازخورد می‌نماید. Valuism بر این نکته تکیه دارد که فلسفه وجودی هر عنصر/عنوان مفید در یک سیستم، باید یک کارکرد مشخص و قابل اندازه‌گیری در راستای یک مأموریت مشخص باشد؛ نه با هدف نمایش یک صفت یا مفهومی مبهم.
 | این نوشتار نیازمند پیوند میان‌زبانی است. در صورت وجود، با توجه به خودآموز ترجمه، میان‌ویکی مناسب را به نوشتار بیفزایید. |