اس-۴۰۰

سامانه زمین به هوای اس-۴۰۰ «پیروزی» - (Triumph) (روسی: C-400 «Триумф») نسل جدید سیستم پدافند هوایی روسیه است که توسط «مرکز طراحی الماس» (Almaz Central Design) طراحی شده و به عنوان یک بهبود از خانواده پدافند هوایی اس-۳۰۰ به‌شمار می‌رود.

اس-۴۰۰
S-400 Triumf launch vehicle
نوعسامانه موشکی سطح‌به‌هوای متحرک
اولین سازندهروسیه
تاریخچۀ خدمت‌رسانی
در خدمت۲۸ آوریل ۲۰۰۷
مورد استفادهروسیه
تاریخچۀ محصول
طراحAlmaz/Antei Concern of Air Defence (PVO Kontsern)
تولیدکنندهFakel Machine-Building Design Bureau
تع. ساخت۱۵۲+ (سال ۲۰۱۵)
مشخصات
برد
عملیاتی

400 km (40N6 missile)
250 km (48N6 missile)
120 km (9M96E2 missile)

40 km (9M96E missile)
Maximum speed

Mach 15 (48N6)
Mach 2.9 (9M96E2)

Mach 2.3 (9M96E)

اس - ۴۰۰ در سامانه نام‌گذاری در ناتو با نام اس‌آ-۲۱ (SA-21) شناخته می‌شود، این سیستم قبلاً با نام اس-۳۰۰پ‌ام‌یو-۳ (S-300PMU-3) شناخته می‌شد. این سامانه زمین به هوا قابلیت‌های سیستم‌های دیگر از سری اس-۳۰۰ را به چالش می‌کشد وطبق گفته روسها برد آن حداقل دو بار بیشتر از برد ام‌آی‌ام-۱۰۴پاتریوت (MIM-104 Patriot) است.[1]

به گفته منابع روسی اس-۴۰۰ قادر به تشخیص ۱۰۰ هدف به‌طور هم‌زمان و درگیر شدن با ۱۲ هدف به‌طور هم‌زمان از محدودهٔ ۴۰۰ کیلومتری است. این هدف‌ها می‌توانند از جمله انواع هواگرد، هواپیما، موشک‌های کروز و موشک‌های بالستیک باشند.[2]

اس-۴۰۰ با داشتن قابلیت ۳ موشک مختلف، بسیار دوربرد ۴۰ان۶ (40N6)، دوربرد ۴۸ان۶ (48N6)، و موشک‌های با برد متوسط ۹ام۹۶ (9M96) قادر به پوشش کل عمل‌کرد مورد نیاز است. هر یک از این موشک‌ها دارای قابلیت‌های متفاوت است.اما تا کنون در هیچ جنگ و درگیری با موشکهای بالستیک و هواپیماهای رادارگریز قابلیتهای این سامانه به طور کامل و طبق گفته های روسها به ورطه آزمایش قرار داده نشده است و بیشتر این قابلیتها از طرف منابع روسی عنوان و تایید شده است.

پیشرفت

روند پیشرفت توسعهٔ سیستم اس-۴۰۰ در پایان سال ۱۹۹۰ میلادی (۱۳۶۹ خورشیدی) آغاز شد. این سیستم به‌طور رسمی توسط نیروی هوایی روسیه در ژانویه ۱۹۹۹ میلادی (دی ۱۳۷۷ خورشیدی) معرفی شد. در تاریخ ۱۲ فوریه ۱۹۹۹ میلادی (۲۳ بهمن ۱۳۷۷ خورشیدی)، اولین آزمایش در یار کاپوستین در آستراخان که موفقیت‌آمیز گزارش شده بود؛ انجام شد. با این نتیجه، سیستم اس-۴۰۰ برای به کار گرفته شدن بوسیلهٔ ارتش روسیه در سال ۲۰۰۱ میلادی (۱۳۷۹ خورشیدی) آماده می‌شد.[3]

در نهایت این پروژه در فوریه سال ۲۰۰۴ میلادی (بهمن ۱۳۸۲ خورشیدی) اعلام شد. در ماه آوریل، یک موشک بالیستیک با موفقیت در یک آزمایش رهگیری و هدف قرار گرفت.[4][5]

درختنامهٔ خانوادهٔ اس ۳۰۰
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
خانوادهٔ اس-۳۰۰
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
S-300V
 
 
 
 
 
 
S-300P
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
S-300F
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
S-300V1
 
S-300V2
 
S-300PT
 
 
 
 
S-300PS
 
 
 
 
Fort
 
Rif
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
S-300VM
 
 
 
S-300PT-1
 
S-300PM
 
 
 
 
S-300PMU
 
Fort-M
 
Rif-M
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Favorit-S
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
S-300VM1
 
S-300VM2
 
S-300PT-1A
 
S-300PM1
 
 
 
S-300PMU1
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Antey 2500
 
 
 
 
 
 
 
S-300PM2
 
 
 
 
 
S-300PMU2
 
 
 
نمونه‌های روسی
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
S-300V4
 
 
 
 
 
 
 
Favorit
 
 
 
 
 
نمونه‌‌های صادراتی
 
 
 
 
S-300VMD
 
 
 
 
 
S-400
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

لطفاً به جای این الگو از الگو:Tree chart استفاده کنید. (راهنمای تبدیل)

خودرو حامل S-400
رادار S-400
بخش کنترل سامانه‌ S-400

ویژگی‌ها

اس-۴۰۰ قادر به تشخیص ۱۰۰ هدف به‌طور هم‌زمان و درگیر شدن با ۱۲ هدف به‌طور هم‌زمان از محدودهٔ ۴۰۰ کیلومتری است، از جملهٔ این هدف‌ها؛ هواپیما، موشک‌های کروز و موشک‌های بالستیک است.[2]

اس-۴۰۰ با داشتن قابلیت ۳ موشک مختلف، بسیار دوربرد ۴۰ان۶ (40N6)، دوربرد ۴۸ان۶ (48N6)، و موشک‌های با برد متوسط ۹ام۹۶ (9M96) قادر به پوشش کل عمل‌کرد مورد نیاز است. هر یک از این موشک‌ها دارای قابلیت‌های متفاوت است.

۴۰ان۶

۴۰ان۶ (40N6) موشک بسیار دوربرد. قادر به نابود کردن هدف‌های هوایی در محدودهٔ تا ۴۰۰ کیلومتر

۴۸ان۶

۴۸ان۶ (48N6) موشک دوربرد. قادر به نابود کردن هدف‌های هوایی در محدودهٔ تا ۲۵۰ کیلومتر

۹ام۹۶

۹ام۹۶ (9M96) موشک با برد متوسط. قادر به نابود کردن هدف‌های هوایی در محدودهٔ تا ۱۲۰ کیلومتر

گسترش

یک گردان معمولی اس-۴۰۰ از دست‌کم هشت سکوی پرتاب با ۳۲ موشک و یک پست فرماندهی سیار تشکیل شده‌است.[6]

در تاریخ ۲۱ مه ۲۰۰۷ میلادی (۳۱ اردیبهشت ۱۳۸۶ خورشیدی)، نیروی هوایی روسیه اعلام کرد سامانه اس-۴۰۰ قبل از ۱ ژوئیه ۲۰۰۷ میلادی (۱۰ تیر ۱۳۸۶ خورشیدی) برای مأموریت‌های جنگی در اطراف مسکو و روسیه مرکزی قرار خواهد گرفت.[7]

در تاریخ ۶ اوت ۲۰۰۷ میلادی (۱۵ مرداد ۱۳۸۶ خورشیدی)، اولین هنگ مجهز به اس-۴۰۰ به خدمت فعال ارتش در در نزدیکی مسکو درآمد.[8]

جستارهای وابسته

منابع
  1. FAS.org - "S-400 Triumf"
  2. Almaz S-300P/PT/PS/PMU/PMU1/PMU2 / Almaz-Antey S-400 Triumf / SA-10/20/21 Grumble / Gargoyle
  3. "S-400 (SA-20 Triumf)". MissileThreat.com. Archived from the original on 25 February 2012. Retrieved December 10, 2010.
  4. "Russia: New S-400 Air Defense System Coming Soon". Periscope Daily Defense News Capsules. April 4, 2001.
  5. "Russia Trumpets New S-400 Missile System". BBC Monitoring. March 23, 2001.
  6. Denisov, Anton (August 26, 2008). "Russia deploys S-400 air defense systems in Far East". RIA Novosti. Moscow, Russia. Retrieved December 9, 20102009-08-26. A regular S-400 battalion comprises at least eight launchers with 32 missiles and a mobile command post. Check date values in: |accessdate= (help)
  7. "S-400 missile defense systems to start defending Moscow July 1". RIA Novosti. Moscow, Russia. May 21, 2007. Retrieved December 9, 2010.
  8. "Russia to Belarus fearing of Ukraine". Charter97.org. April 15, 2008. Retrieved December 10, 2010. ...sources report the regiment based at Elektrostal is the 606th Guards 'Zenith' Rocket Regiment, 9th PVO Division, 1st PVO Corps, of the Special Purpose Command
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اس-۴۰۰ موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.