الاعجاز و الایجاز
الاعجاز و الایجاز (به عربی: الإعجاز والإیجاز) یکی از مهم‌ترین آثار ثعالبی است. این اثر نیز مانند همهٔ نوشته‌های ثعالبی به عربی است. این کتاب مجموعه مثل‌های عربی به شمار می‌رود.
| نویسنده(ها) | ثعالبی |
|---|---|
| عنوان اصلی | الإعجاز والإیجاز |
| زبان | عربی در دوره خلافت عباسیان |
| مجموعه | مجموعه مثل‌های عربی |
| گونه(های) ادبی | شاعران ایرانی عصر عباسیان |
ثعالبی در پیشگفتار این کتاب می‌نویسد:
این اثر در اقسام حسن ایجاز در نثر می‌باشد و نثرهایی که دارای سحر بیان و نظم است در آن گرد آمده‌است.
این کتاب در ده باب است: در کلام موجز و اعجاز قرآن، جوامع کلمات رسول و سپس به ذکر کلمات فصیح خلفا و صحابه و تابعین پرداخته‌است و یک باب اختصاص به کلمات و گفته‌های سرشناسان و بزرگان عصر جاهلی و بابی دیگر در کلمات ملوک و شاهان اسلام و امرا و لطایف کلمات وزرای اسلامی است. و در بابی دیگر به ذکر بدایع کلمات نویسندگان و بلیغان و نیز در ظرایف فلاسفه و زهاد و حکما و علما و بالاخره راجع به لطایف ظرفا و قلائد الشعرا می‌پردازد. و در این کتاب در حدود ده صفحه به کلمات علی بن ابیطالب اختصاص داده‌است.
ثعالبی این کتاب را برای ابواحمد قاضیِ هرات در حدود سال ۴۱۲ق نوشت . این کتاب پیش از این در ۱۳۰۱ق در استانبول به نام الایجاز و الاعجاز در مجموعهٔ خمس رسائل به صورت سربی چاپ شده بود. پتی این کتاب را به فرانسه ترجمه کرد و در پاریس (۱۹۸۷م) به چاپ رساند.
منابع
- الاعجاز و الایجاز.ابو منصور ثعالبی. چاپ اول در ۱۸۹۸ م. مطبعة العمومیة مصر، چاپ دوم در لبنان، بغداد در ۲۸۸ صفحه حروفچینی به قطع وزیری
- الاعجاز و الایجاز.ابو منصور ثعالبی. (به کوشش اسکندر آصاف، مصر، ۱۸۹۷م)
- الإعجاز والإیجاز