الزبده فی الاصول
الزبده فی الاصول مهم‌ترین اثر شیخ بهایی در اصول است. تاریخ نگارش آن یعنی سال ۱۰۱۸ ق و به قولی در سال ۱۰۰۵ ق، حکایت از اهمیت آن دارد، زیرا اوایل قرن یازدهم، عصر سیطره اخباریان در حوزه فقه و اصول شیعی بوده‌است.[1]
این اثر به نوعی واکنش علمی به سیطره اخباریان در حوزه فقه و اصول شیعی بوده‌است. این کتاب تا مدت‌ها کتاب درسی حوزه‌های علمی شیعه بود و بیش از ۴۰ شرح و حاشیه بر آن نوشته شده است.[2]
پانویس
- مفاخر اسلام، ج۸، علی دوانی، انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۷۵ ش.
- روزنامه همشهری، ۲۱ مهر ۱۳۸۷، ص ۱۶
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.