اوپانیشاد آیتریه

اوپانیشاد آیتریه (زبان سانسکریت: ऐतरेय उपनिषद् IAST Aitareyopaniṣad) یکی از اوپانیشادهای اصیل است که در سنت ریگ‌ودا قرار می‌گیرد. این اوپانیشاد در فصل‌های چهارم، پنجم، و شش آرنیکه آیتریه آمده است.[1]

در این اوپانیشاد درباره سه نکتهٔ فلسفی بحث شده است: نخست اینکه جهان و انسان آفریدهٔ آتمن (روح، خویش) هستند؛ دوم این نظریه که آتمن سه «شدن» دارد و شوم اینکه آگاهی عنصر اصلی آتمن است.[2]

به گفتهٔ پاتریک آلیول این اوپانیشاد احتمالاً در دوران پیشابودایی هند تالیف شده‌است و تاریخ تألیف آن قرون ششم و پنجم پیش از میلاد تخمین زده می‌شود.[3][4]

منابع

  1. Paul Deussen, Sixty Upanishads of the Veda, Volume 1, Motilal Banarsidass, شابک ۹۷۸−۸۱−۲۰۸−۱۴۶۸−۴ , pages 7–14
  2. Paul Deussen, Sixty Upanishads of the Veda, Volume 1, Motilal Banarsidass, شابک ۹۷۸−۸۱−۲۰۸−۱۴۶۸−۴ , pages 13–20
  3. Patrick Olivelle (1998). The Early Upanishads: Annotated Text and Translation. Oxford University Press. pp. 12–13. ISBN 978-0-19-512435-4.
  4. Stephen Phillips (2009). Yoga, Karma, and Rebirth: A Brief History and Philosophy. Columbia University Press. pp. 28–30. ISBN 978-0-231-14485-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.