اکسید قلع ایندیم

اکسید قلع ایندیم (به انگلیسی: Indium tin oxide, (ITO)) یک ترکیب سه‌گانه از عناصر ایندیم، قلع و اکسیژن می‌باشد. بسته به درصد اکسیژن، می‌توان آن را یک سرامیک یا آلیاژ نامید.[1] در لایه‌های نازک به صورت شفاف و بدون رنگ دیده می‌شود، در حالیکه در حالت توده ای به صورت زرد کم رنگ و خاکستری دیده می‌شود. در محدوده نور مادون قرمز مانند فلزها به صورت یک آینه عمل می‌کند.

اکسید قلع ایندیم
خواص فیزیکی
دمای ذوب1800–2200 K (1526–1926 °C) (2800–3500 °F)
چگالی7120–7160 kg/m3 at 293 K
رنگ (در حالت پودری)زرد کم رنگ تا زرد مایل به سبز {{بستگی به غلظت SnO2 دارد}}
Values vary with composition. SI units and STP are used except where noted.
تداخل لایه-نازک ایجاد شده توسط لایه ITO بر روی شیشه یک هواپیما که برای ذوب یخ از آن استفاده می شود. ضخامت این فیلم به صورت عمدی یکسان نیست تا عملکرد بهتری به دلیل نسبت فاصله الکترودها داشته باشد

اکسید قلع ایندیوم به چند دلیل یکی از پرکاربردترین اکسیدهای رسانای شفاف می‌باشد: یکی رسانایی الکتریکی و دیگری شفافیت نوری و همچنین قابلیت نشست دهی آسان آن به صورت یک لایه یا فیلم نازک بر روی سطوح. مانند تمام لایه‌های رسانای شفاف دیگر، باید مصالحه ای بین شفافیت و رسانایی در نظر گرفت، چرا که افزایش ضخامت و افزایش تراکم حاملان بار، رسانایی را افزایش داده ولی شفافیت را کاهش می‌دهد.[1]

کاربرد

اکسید قلع ایندیوم یکی از مواد الکترونیک نوری (اپتوالکترونیک) است و هم در تحقیقات و هم در صنعت کاربرد فراوانی دارد. اکسید قلع ایندیوم یا ITO کاربردهای فراوانی دارد از جمله: نمایشگرهای صفحه مسطح، پنجره‌های هوشمند، الکترونیک پایه پلیمری، فتوولتائیک لایه نازک، درهای شفاف سردخانه‌ها و….

معمولاً از ITO برای ساخت لایه نازک شفاف رسانا در صفحه‌های ال‌سی‌دی، نمایشگرهای صفحه تخت، نمایشگرهای پلاسما، پنل لمسی و جوهر الکترونیکی استفاده می‌شود.

منابع
  1. "Indium tin oxide". Wikipedia. 2019-05-23.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.