اکسیژن-۱۷

اکسیژن-۱۷ ایزوتوپ کم مقدار، طبیعی و پایدار اکسیژن است. مقدار ۰٫۰۳۷۳٪ در آب دریا و تقریباً دو برابر فراوان از دوتریوم است.

اکسیژن-۱۷
کلیات
نام، نماد اکسیژن-۱۷,۱۷O
نوترون‌ها ۹
پروتون‌ها ۸
اطلاعات هسته
فراوانی طبیعی 0.0373% SMOW[1]
0.0377421% (atmosphere[2])
نیمه عمر stable
جرم ایزوتوپ ۱۶٫۹۹۹۱۳۱۵ u
اسپین +۵/۲
Excess energy -۸۰۹ keV
انرژی بستگی ۱۳۱۷۶۳ keV

به عنوان تنها ایزوتوپ پایدار اکسیژن دارای چرخش هسته ای (+۵/۲) است.[3][4]

تاریخچه

این ایزوتوپ ابتدا فرض شده بود و سپس توسط پاتریک بلاکت در آزمایشگاه رادرفورد ۱۹۲۴ تصویربرداری شد.[5]

منابع
  1. Hoefs, Jochen (1997). Stable Isotope Geochemistry. Springer Verlag. ISBN 978-3-540-40227-5.
  2. Blunier, Thomas; Bruce Barnett; Michael L. Bender; Melissa B. Hendricks (2002). "Biological oxygen productivity during the last 60,000 years from triple oxygen isotope measurements". Global Biogeochemical Cycles. 6. 16 (3): 1029. Bibcode:2002GBioC..16c...3B. doi:10.1029/2001GB001460.
  3. http://www.nrc.gov/docs/ML1016/ML101650129.pdf Estimation of Carbon-14 in Nuclear Power Plant Gaseous Effluents; EPRI; June 10, 2010
  4. A Compact, Low Cost, Tritium Removal Plant for Candu-6 Reactors; S.K. Sood, C. Fong, and K.M. Kalyanam; Ontario Hydro
  5. Blackett, P. M. S. (1925). "The Ejection of Protons from Nitrogen Nuclei, Photographed by the Wilson Method". Proceedings of the Royal Society of London. Series A. 107 (742): 349–360. Bibcode:1925RSPSA.107..349B. doi:10.1098/rspa.1925.0029.
ایزوتوپ سبک‌تر:
اکسیژن-۱۶		 اکسیژن-۱۷ از
ایزوتوپ‌های اکسیژن		 ایزوتوپ سنگین‌تر:
اکسیژن-۱۸
محصول واپاشی هسته:
ایزوتوپ‌های نیتروژن، ایزوتوپ‌های فلوئور		 زنجیره واپاشی
{{{decay-chain}}}		 واپاشی هسته‌ای به:
پایدار
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.