بث هارت

بث هارت (به انگلیسی: Beth Hart) متولد ۱۹۷۲ در لس آنجلس، خوانندهٔ سبک بلوز راک و جاز تلفیقی است. او با تک‌آهنگ LA Song که در قسمت هفدهم فصل دهم سریال بورلی هیلز، ۹۰۲۱۰ شناخته شد.

بث هارت
بث هارت در سال ۲۰۰۹
اطلاعات پس‌زمینه
نام شناسنامه‌ایبث هارت
زاده۲۴ ژانویه ۱۹۷۲ (۴۹ سال)لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده
ژانربلوز راک، جاز
ساز(ها)آواز، گیتار، پرکاشن، پیانو
ناشر(ان)آتلانتیک رکوردز، لاوا رکوردز ،۱۴۳ رکوردز
همکاری‌های مرتبطجو باناماسا
وبگاهBethHart.com

او سال ۲۰۱۱ در آلبوم Dust Bowl جو باناماسا همکاری کرد و سپس سه آلبوم کامل به نام Don't Explain, Seesaw و Black Coffee با هم کار کردند.

آغاز زندگی

هارت در لس آنجلس، کالیفرنیا متولد و بزرگ شده‌است. او زمانی که کودکی ۴ ساله بود، نوازندگی پیانو را آغاز کرد. در ابتدا او روی آثار کلاسیک باخ و بتهوون متمرکز شد، اما با بالاتر رفتن سنش، نواختن قطعاتی از هنرمندانی چون اتا جیمز، اوتیس ردینگ و لد زپلین را هم آغاز کرد.[1] هارت دربارهٔ دوران کودکی خود، در مصاحبه‌ای با دون ویلکاک، گفت: «وقتی من بچه بودم پدرم مرا به طرز بدی رها کرد و آنچه بیشتر از همه مرا به گا داد این بود که او در زندگی خواهران و برادران دیگر من حضور داشت اما او در زندگی من نبود». هارت در ۲۰ سالگی خواهرش را از عوارض ایدز از دست داد.[2]

شیوۀ هنری
بث هارت در حال خواندن در ۲۰۱۶

هارت به علّت داشتن صدای کنترآلتو «درونی»، «شجاعانه»، «خیزش‌گر» و «پویا» شناخته می‌شود.[1][3] هارت نه تنها خواننده‌ای با قابلیت‌های متنوع است، بلکه پیانو، گیتار، ویولن سل، گیتار باس و ساز کوبه‌ای نیز می‌نوازد.[4]

جو باناماسا با تشریح کار همکار خود در جشنواره بلوز بال در سوئیس، به میوزیک رادار گفت: «بث کاملا من را میخ‌کوب می‌کند. او جنیس جاپلین جدید، تینا ترنر است - اصل جنس، می‌دانید؟». [5]

زندگی شخصی

هارت با مدیر تورها خود اسکات گوتزکوف ازدواج کرده‌است،[6] و هم‌اکنون در لس آنجلس ساکن است. مدیر وی دیوید وولف است.[7] هارت با اعتیاد به مواد مخدر و اختلال دو قطبی مبارزه کرده‌است،[8] اما زندگی و مسائل پزشکی خود را از طریق دین و تمرین مراقبه متعالی کنترل کرده‌است.[9]

ترانه‌شناسی
سالنامترجمه نامتوضیحات
۱۹۹۳Beth Hart and the Ocean of Soulsبث هارت و اقیانوس ارواح
۱۹۹۶Immortalنامیرا
۱۹۹۹Screamin' for My Supperجیغ کشیدن برای شامم
۲۰۰۳Leave the Light Onچراغ را روشن بگذار
۲۰۰۷37 Days۳۷ روز
۲۰۱۰My Californiaکالیفرنیای من
۲۰۱۱Don't Explainتوضیح ندههمراه جو باناماسا
۲۰۱۲Bang Bang Boom Boomبنگ بنگ بوم بوم
۲۰۱۳Seesawالاکلنگهمراه جو باناماسا
۲۰۱۵Better Than Homeبهتر از خانه
۲۰۱۶Fire on the Floorآتش روی کف زمین
۲۰۱۸Black Coffeeقهوه سیاههمراه جو باناماسا
۲۰۱۹War in my Mindجنگ در ذهن من

منابع
  1. "Beth Hart brings raw and powerful blues-rock sound to The Brook in Southampton". Chichester Observer. October 31, 2011. Archived from the original on 10 August 2018. Retrieved August 9, 2018.
  2. Wilcock, Don (March 4, 2016). "Featured Interview – Beth Hart". Retrieved August 9, 2018.
  3. "The Drop: Beth Hart". The Grammy Organization. The Grammys. June 3, 2015. Archived from the original on 29 October 2019. Retrieved August 9, 2018. Hart's Buddy Guy tribute alongside Beck at the 2012 Kennedy Center Honors ceremony received a standing ovation from President Barack Obama and first lady Michelle Obama.
  4. "Beth Hart rocks the Birchmere". Women in Rock. October 26, 2014. Archived from the original on October 25, 2016. Retrieved October 26, 2014.
  5. Bosso, Joe (November 7, 2011). "Interview: Joe Bonamassa and Beth Hart on their new album, Don't Explain". Music Radar. Retrieved August 9, 2018.
  6. "Beth Hart Looks To The 'Light'". Billboard. September 25, 2003. Retrieved August 30, 2013.
  7. "Mobile Production Monthly" (PDF). Mobileproductionpro.com. 2012. Archived from the original (PDF) on February 7, 2016. Retrieved February 6, 2016.
  8. Dearmore, Kelly (January 4, 2012). "Beth Hart Talks Redemption, Addiction and Star Search". Dallas Observer. Retrieved June 26, 2012. But the visions of gold records were clouded by addiction and recklessness. Having used drugs in one form or another since her teenage years
  9. Criblez, David J. (February 7, 2017). "Singer-songwriter Beth Hart to play at The Space at Westbury". Newsday. Retrieved February 7, 2017.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بث هارت موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.