بیان نقیضی

یک بیان نقیضی،[1] تناقض ظاهری، ناسازه‌گویی[2] یا استعارهٔ عنادیه[3] ((به انگلیسی: Oxymoron) (از ریشهٔ یونانیِ ὀξύμωρον؛ به معنای لفظیِ «عاقلِ مجنون») نوعی طرز بیان نقیضی است که گوینده در آن، عناصرِ ظاهراً متناقض را کنار هم می‌گذارد (به‌ هر روی در لفظ متناقض نیست). تناقض‌های ظاهری در زمینه‌های متفاوتی بروز می‌کنند.

نمونه‌ها

غم شیرین
جوکِ جدّی
قیام آرام
فریادِ خاموش
آرام بشتاب

منابع

مرتضایی، سیدجواد (۱۳۸۲). «ظرافت‌های بدیعی در شعر حافظ». ادب و زبان فارسی (۱۹): ۱۲۱–۱۵۰. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۴-۱۹.
ربرت بی. ری؛ سجودی، فرزان (۱۳۷۷). «پست‌مدرنیسم (۳): پسامدرنیسم». فارابی (۳۰): ۱۶–۲۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۴-۱۹.
سر فیلیپ سیدنی؛ ابراهیمی، عباس (۱۳۷۴). «ساختار، صوت و مفهوم در شعر؛ رهیافتی صورت‌گرایانه به غزلواره». جامعه‌شناسی کاربردی (۷): ۳۵–۴۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۴-۱۹.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Oxymoron». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ آذر ۱۳۹۲.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] مرتضایی، سیدجواد (۱۳۸۲). «ظرافت‌های بدیعی در شعر حافظ». ادب و زبان فارسی (۱۹): ۱۲۱–۱۵۰. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۴-۱۹.

[2] ربرت بی. ری؛ سجودی، فرزان (۱۳۷۷). «پست‌مدرنیسم (۳): پسامدرنیسم». فارابی (۳۰): ۱۶–۲۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۴-۱۹.

[3] سر فیلیپ سیدنی؛ ابراهیمی، عباس (۱۳۷۴). «ساختار، صوت و مفهوم در شعر؛ رهیافتی صورت‌گرایانه به غزلواره». جامعه‌شناسی کاربردی (۷): ۳۵–۴۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۴-۱۹.