تبادل افول اعتبار

تبادل افول اعتبار یا یا مبادلۀ نُکول اعتبار (به انگلیسی: credit default swap (CDS)) نوعی مبادلهٔ موافقتنامه‌های مالی است که فروشندهٔ تبادل، در صورت زیان در وام یا هر اتفاق اعتباری دیگر، زیان خریدار را جبران نماید. خریدار CDS یک سری از پرداخت‌ها را (به عنوان مبلغ CDS یا توسعهٔ آن) به فروشنده انجام می‌دهد، در برابر اگر در وام ضرر کند مابه التفاوت را دریافت می‌کند. این روش توسط شخصی به نام بلیت مسترز از مؤسسهٔ جی. پی. مورگان در سال ۱۹۹۴ ابداع شد.

اگر قرارداد مرجع بدون زیان انجام شود، خریدار حفاظت تا زمان سررسید سه ماه یک بار مبالغی به فروشندهٔ حفاظت می‌پردازد.
اگر قرارداد مرجع زیان کند، فروشندهٔ قرارداد ارزش اسمی قرارداد را به خریدار می‌پردازد و خریدار مالکیت قرارداد را به فروشنده انتقال می‌دهد.

در صورت زیان، خریدار (معمولاً به اندازهٔ ارزش اسمی وام) غرامت دریافت می‌کند، و فروشنده مالکیت وام زیان دیده را از آن خود می‌کند.[1] با این حال، هرکسی می‌تواند یک قرارداد CDS را خریداری کند، حتی خریدارانی که سند وام را نگرفته‌اند و کسانی که سهم قابل بیمه کردن مستقیمی از وام ندارند (این قبیل قراردادها را CDS لخت می‌نامند). مقاوله نامه‌ای وجود دارد که اگر قراردادهای CDS پرداخت نشدهٔ بیشتری نسبت به قراردادهای موجود وجود داشته باشد، مزایدهٔ اعتباری انجام می‌شود. مبلغ دریافتی معمولاً به طرز قابل ملاحظه‌ای از ارزش اسمی وام کمتر است.[2]

تبادل افول اعتبار از سال‌های ابتدایی دههٔ ۱۹۹۰ وجود داشته، ولی استفاده از آن پس از سال ۲۰۰۳ افزایش یافته است. در پایان سال ۲۰۰۷، میزان شاخص CDS، ۶۲٫۲ تریلیون دلار[3] بود که در نیمهٔ سال ۲۰۱۰ به ۲۶٫۳ تریلیون دلار[4] کاهش یافت، و بنا به گزارش‌ها در ابتدای ۲۰۱۲ میلادی ۲۵٫۵ تریلیون دلار[5] بوده است. CDSها در بورس داد و ستد نشده‌اند و نیازی هم به گزارش بده بستان‌ها به بازرس دولت نبوده است.[6] طی بحران مالی سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰، فقدان شفافیت در این بازار بزرگ برای تنظیم کنندگان به یک نگرانی بدل شد که می‌توانست به صورت یک ریسک سیستماتیک دربیاید.[7][8][9][10] در ماه مارس ۲۰۱۰، خزانهٔ اطلاعات تجاری [DTCC] اعلام کرد که می‌تواند دسترسی بزرگتری برای تنظیم کنندگان به وجود بیاورد.

منابع
  1. مایکل سمکوویچ، ورشکستگی خریدار قوی تر، مسئلهٔ درک تعصب و راه حل تبادل افول اعتبار؛ بازدید در 6 ژانویه ۲۰۱۴.
  2. لیزا پولاک، مزایدهٔ اعتباری، چرا چنین چیزی رخ می‌دهد؟؛ بازدید در ۹ ژانویه ۲۰۱۴.
  3. جدول؛ بررسی بازار ISDA، شاخص مقادیر ملی در پایان سال، شامل همهٔ قراردادهای بررسی شده از 1987 تا کنون؛ بایگانی‌شده در ۲۳ مارس ۲۰۱۲ توسط WebCite بازدید در ۹ ژانویه ۲۰۱۴.
  4. خلاصهٔ نتایج بررسی بازار، ISDA؛ بایگانی‌شده در ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine بازدید در ۹ ژانویه ۲۰۱۴.
  5. بازار CDS، آمار بازار؛ بازدید در ۹ ژانویه ۲۰۱۴.
  6. کیف، جان؛ الیوت، جنیفر؛ کازاریان، الیاس؛ اسکارلاتا، جودی و اسپاکمن، کارولین، مشتقات اعتبار: ریسک سیستماتیک و گزینه های سیاسی، (PDF)، نوامبر 2009، صندوق بین‌المللی پول(IMF)؛ بازدید در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۴.
  7. وایزتروفر، کریستیان، دویچ بانک ریسرچ، تبادل افول اعتبار: به سوی نظامی پایدارتر، (PDF)، دویچ بانک ریسرچ: مسائل جاری؛ بایگانی‌شده در ۲ فوریه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine بازدید در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۴.
  8. سمکوویچ، مایکل، حق تصرفات پنهانی و بحران مالی 2008، (PDF)؛ بازدید در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۴.
  9. سیری، اریک، بخش تجارت و بازارهای کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده، شهادت در مورد تبادل افول اعتبار پیش از کمیتۀ کشاورزی مجلس در 15 اکتبر 2008، (PDF)؛ بازدید در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۴.
  10. پارتنوی، فرانک؛ اسکیل، دیوید آ، وعده ها و مخاطرات مشتقات اعتباری، بررسی های حقوقی دانشگاه سینسیناتی؛ بازدید در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.