تترااکسیژن

تترااکسیژن یا اکسیژن چهارتایی (به انگلیسی: Tetraoxygen) با فرمول مولکولی (O۴) برای اولین‌بار در سال ۱۹۲۴ و توسط گیلبرت لوئیس، پیش بینی شد. او وجود این گونه مولکولی را به‌عنوان توضیحی برای عدم تطابق اکسیژن مایع از قانون کوری پیشنهاد کرد.[1] شبیه سازی کامپیوتری نشان می‌دهد که اگر چه این هیچ گونه پایداری از این مولکول در اکسیژن مایع تشکیل نمی‌شود، با این‌حال مولکول‌های اکسیژن (O۲) تمایل به تشکیل گونه‌های زودگذر و ناپایدار از اکسیژن چهارتایی را دارند. [2] در سال ۱۹۹۹ ، محققان تصور کردند که اکسیژن در فاز جامد (در فشارهای بالاتر از ۱۰ گیگاپاسکال ) به‌صورت اکسیژن چهارتایی وجود خواهد داشت.[3] با این حال، در سال ۲۰۰۶، توسط بلورنگاری اشعه ایکس نشان داد که این فاز پایدار که به‌عنوان اکسیژن اپسیلون (ε) یا اکسیژن قرمز شناخته می‌شود، در واقع نوعی اکسیژن هشت‌تایی (O۸) است.[4]

مدل فضاپرکن از اکسیژن چهارتایی

جستارهای وابسته

منابع
  1. Lewis, Gilbert N. (1924). "The Magnetism of Oxygen and the Molecule O4". Journal of the American Chemical Society. 46 (9): 2027–2032. doi:10.1021/ja01674a008.
  2. Oda, Tatsuki; Alfredo Pasquarello (2004). "Noncollinear magnetism in liquid oxygen: A first-principles molecular dynamics study". Physical Review B. 70 (134402): 1–19. Bibcode:2004PhRvB..70m4402O. doi:10.1103/PhysRevB.70.134402. |hdl-access= requires |hdl= (help)
  3. Gorelli, Federico A.; Lorenzo Ulivi; Mario Santoro; Roberto Bini (1999). "The ε Phase of Solid Oxygen: Evidence of an O4 Molecule Lattice". Physical Review Letters. 83 (20): 4093–4096. Bibcode:1999PhRvL..83.4093G. doi:10.1103/PhysRevLett.83.4093.
  4. Lars F. Lundegaard, Gunnar Weck, Malcolm I. McMahon, Serge Desgreniers and Paul Loubeyre (2006). "Observation of an O8 molecular lattice in the phase of solid oxygen". Nature. 443 (7108): 201–204. Bibcode:2006Natur.443..201L. doi:10.1038/nature05174. PMID 16971946.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.