تداعی

تداعی در روانشناسی اشاره به یک پیوند روانی میان مفاهیم، رخدادها یا حالات ذهنی دارد که معمولاً از تجارب خاصی ریشه می‌گیرند.[1] تداعی‌ها در چند مکاتب فکری در روانشناسی از جمله رفتارگرایی، تداعی گرایی روانکاوی، روانشناسی اجتماعی و ساختارگرایی بررسی می‌شوند. منشأ این ایده از افلاطون و ارسطو است بویژه اینکه ایشان به پدیده جانشینی خاطرات توجه داشتند. فیلسوفان همانند جان لاک، دیوید هیوم، دیوید هارتلیو جیمز میل نیز به این مفهوم پرداخته‌اند.[2] جایگاه مفهوم تداعی در روانشناسی مدرن در زمینه‌هایی مانند حافظه، یادگیریو مطالعه مسیرهای عصبی، دوباره پیدا شد.[3]

یادداشت

Klein, Stephen (2012). Learning: Principles and Applications (6 ed.). SAGE Publications. شابک ‎۹۷۸−۱−۴۱۲۹−۸۷۳۴−۹ .
Boring, E. G. (1950)
Smith, E. E. & Kosslyn, S. M. (2007)

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[:3-1] Klein, Stephen (2012). Learning: Principles and Applications (6 ed.). SAGE Publications. شابک ‎۹۷۸−۱−۴۱۲۹−۸۷۳۴−۹ .

[Boring-2] Boring, E. G. (1950)

[3] Smith, E. E. & Kosslyn, S. M. (2007)