تلگراف بی‌سیم

تلگراف بی‌سیم (انگلیسی: Wireless telegraphy‎)، ارسال تلگراف از راه امواج رادیویی است.

اپراتور دستگاه تلگراف بیسیم در حال دریافت پیام از طریق امواج رادیویی

گولیلمو مارکونی، مخابرات بی‌سیم را حدود ۱۸۹۷ اختراع کرد،[1] و موفق به ارسال تلگراف بی‌سیم برای حرف S در فاصله حدود سه کیلومتری شد.[2] ارتش انگلستان، تلگراف بی‌سیم را نخستین بار در آفریقای جنوبی در ۱۹۰۰ و در جنگ بوئر دوم به‌کار گرفت. در این جنگ نیروی دریایی انگلیس از دستگاه مارکونی برای مکالمه میان کشتی‌هایش در خلیج دلاگوا استفاده کرد.[2] تا سال ۱۹۰۱ میلادی پوشش رادیویی در سراسر اقیانوس آتلانتیک فراهم شده بود.[1] دریانوردان اولین مشتریان تلگراف بی‌سیم بودند.

جستارهای وابسته

منابع
  1. David Tse, Pramod Viswanath (۲۰۰۵)، Fundamentals of Wireless Communication، Cambridge University Press، ص. pp٫ ۱-۳، شابک ۰۵۲۱۸۴۵۲۷۰
  2. Joshua S. Gans, Stephen P. King and Julian Wright (۲۰۰۶)، Handbook of Telecommunications Economics, Volume 2: Technology Evolution and the Internet, ch. 7، North Holland، ص. p٫ ۲۴۳-۲۴۴، شابک ۰۴۴۴۵۱۴۲۳۶
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.