تهاجم به عراق در سال ۲۰۰۳

تهاجم به عراق یا اشغال عراق در سال ۲۰۰۳، از ۱۹ مارس تا ۱ مه ۲۰۰۳ (۲۷ اسفند ۱۳۸۱ تا ۲۸ اردیبهشت ۱۳۸۲) به طول انجامید و منازعه‌ای را آغاز کرد که بعدتر به جنگ عراق مشهور شد، که از سوی ایالات متحده به عملیات آزادی عراق خوانده می‌شد.[20] تهاجم از ۲۱ روز عملیات رزمی اصلی، که در آن نیرویی ترکیبی از ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، استرالیا و لهستان به عراق حمله کردند و دولت بعثی صدام حسین را برکنار کردند تشکیل می‌شد. فاز تهاجم اساساً یک جنگ متعارف بود که در نتیجهٔ آن بغداد پایتخت عراق به اشغال نیروهای آمریکایی درآمد. در فاز اولیهٔ اشغال که از ۱۹ مارس تا ۹ آوریل ۲۰۰۳ به طول انجامید سربازان چهار کشور مشارکت کردند. این کشورها آمریکا (۱۴۸٬۰۰۰), بریتانیا (۴۵٬۰۰۰), استرالیا (۲٬۰۰۰), و لهستان (۱۹۴) بودند. ۳۶ کشور دیگر در پیامد آن نقش داشتند. تا ۱۸ فوریه ۱۰۰٬۰۰۰ سرباز آمریکایی برای آماده‌سازی برای تهاجم در کویت جمع شده بودند.[21] نیروهای ائتلاف از پیشمرگه در کردستان عراق حمایت می‌شد.

تهاجم به عراق در سال ۲۰۰۳
بخشی از جنگ عراق

تانک‌های ام۱ آبرامز ارتش آمریکا در زیر «شمشیرهای قادسیه» در بغداد.
تاریخ۲۰ مارس – ۱ مه ۲۰۰۳
مکانعراق
نتیجه

پیروزی ائتلاف؛

طرفین درگیر

نیروهای ائتلاف:
 ایالات متحده آمریکا
 بریتانیا
 استرالیا
 لهستان

با کمک نظامی از:
کنگره ملی عراق[2][3][4]
پیشمرگه

عراق

انصار الاسلام
فرماندهان و رهبران

جرج دبلیو بوش
تامی فرنکس
تونی بلر
Brian Burridge

جان هوارد
الکساندر کواشنیوسکی
لشک میلر

مسعود بارزانی
بابكر بدرخان شوكت زيباری
جلال طالبانی
کوسرت رسول علی
احمد چلبی		 صدام حسین
قصی صدام حسین
عدی صدام حسین
عبد الحميد محمود التكريتی
علی حسن المجید
برزان تکریتی
عزت دوری
رعد مجید الحمدانی
Abu Abdullah Warya Salih Shafi (Ansar-ul-Islam commander)
قوا

۳۸۰۰۰۰ سرباز[7]

ایالات متحده آمریکا: ۱۹۲۰۰۰ [8]
 بریتانیا: ۴۵۰۰۰
 استرالیا: ۲۰۰۰
 لهستان: ۱۹۴[9]

پیشمرگه: ۷۰٬۰۰۰[10]
کنگره ملی عراق: ۶۲۰

نیروهای مسلح عراق: ۳۷۵٬۰۰۰
گارد ویژه جمهوری: ۱۲٬۰۰۰
گارد جمهوری: ۷۰٬۰۰۰–۷۵٬۰۰۰
فدائیان صدام: ۳۰۰۰۰
نیروهای ذخیره: ۶۵۰۰۰۰[11][12]

۶۰۰–۸۰۰ انصار الاسلام
تلفات

ائتلاف:
۱۷۲ کشته (۱۳۹ ایالات متحده آمریکا , ۳۳ بریتانیا )[13]
۵۵۱ زخمی (ایالات متحده آمریکا)[14]
پیشمرگه:
۲۴+ کشته[15]

مجموع:
۱۹۶+ کشته		 Estimated Iraqi combatant fatalities: 30,000 (figure attributed to General Tommy Franks)
7,600–11,000 (4,895–6,370 observed and reported) (Project on Defense Alternatives study)[16][17]
13,500–45,000 (extrapolated from fatality rates in units serving around Baghdad)[18]

تلفات تخمینی غیرنظامی عراقی:
۷۲۶۹ (سرشماری عراق)[19]

3,200–4,300 (Project on Defense Alternatives study)[16]

منابع
  1. "Security Council endorses formation of sovereign interim government in Iraq; welcomes end of occupation by 30 June, democratic elections by January 2005". United Nations. 8 June 2004.
  2. Graham, Bradley (7 April 2003). "U.S. Airlifts Iraqi Exile Force For Duties Near Nasiriyah". Washington Post. Retrieved 13 September 2009.
  3. John Pike (14 March 2003). "Free Iraqi Forces Committed to Democracy, Rule of Law – DefenseLink". Globalsecurity.org. Archived from the original on 10 September 2009. Retrieved 13 September 2009.
  4. "Deploying the Free Iraqi Forces – U.S. News & World Report". Usnews.com. 7 April 2003. Archived from the original on 3 July 2010. Retrieved 13 September 2009.
  5. Kim Ghattas (14 April 2003). "Syrians join Iraq 'jihad'". BBC News. Retrieved 29 October 2011.
  6. "Arab volunteers to Iraq: 'token' act or the makings of another Afghan jihad?". Retrieved 29 October 2011.
  7. Katzman, Kenneth (5 February 2009). "Iraq: Post-Saddam Governance and Security" (PDF). http://fpc.state.gov/. Congressional Research Service. Retrieved 23 September 2014. In the war, Iraq’s conventional military forces were overwhelmed by the approximately 380,000- person U.S. and British-led 30-country18 “coalition of the willing” force, a substantial proportion of which were in supporting roles. line feed character in |quote= at position 95 (help); External link in |website= (help)
  8. "A Timeline of Iraq War, Troop Levels". Huffington Post. Associated Press. 15 April 2008. Retrieved 23 February 2014.
  9. Australian Department of Defence (2004). The War in Iraq. ADF Operations in the Middle East in 2003. Page 11.
  10. "Surrogate Warfare: The Role of U.S. Army Special Forces – MAJ Isaac J. Peltier, US Army – p. 2" (PDF). Retrieved 21 February 2013.
  11. «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۷ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۴ اوت ۲۰۱۵.
  12. Toby Dodge (16 November 2002). "Iraqi army is tougher than US believes | World news". The Guardian. Retrieved 2012-11-10.
  13. "Iraq Coalition Casualties: Fatalities by Year and Month" iCasualties.org. Retrieved on 1 November 2009.
  14. icasualties Iraq Coalition Casualties: U.S. Wounded Totals
  15. Willing to face Death: A History of Kurdish Military Forces – the Peshmerga – from the Ottoman Empire to Present-Day Iraq (page 67) بایگانی‌شده در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine, Michael G. Lortz
  16. "The Wages of War: Iraqi Combatant and Noncombatant Fatalities in the 2003 Conflict | Commonwealth Institute of Cambridge". Comw.org. Archived from the original on 2 September 2009. Retrieved 13 September 2009.
  17. "Wages of War – Appendix 1. Survey of reported Iraqi combatant fatalities in the 2003 war | Commonwealth Institute of Cambridge". Comw.org. Archived from the original on 2 September 2009. Retrieved 13 September 2009.
  18. "Body counts". By Jonathan Steele. گاردین. 28 May 2003.
  19. Iraq Body Count project. Source of IBC quote on undercounting by media is Press Release 15 :: Iraq Body Count. بایگانی‌شده در ۹ نوامبر ۲۰۰۹ توسط WebCite
  20. https://fas.org/sgp/crs/natsec/RS21405.pdf
  21. "U.S. has 100,000 troops in Kuwait". CNN. 18 February 2003. Retrieved 29 October 2011.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تهاجم به عراق در سال ۲۰۰۳ موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.