ته‌نشینی
رسوب تمایل ذرات برای ته‌نشین شدن در ماده ای به شکل سوسپانسیون است، به طوری که ذرات محلول به آهستگی بین ذرات حلال جابه‌جا شود؛ که این عمل حاصل نیروهای وارده به ذرات محلول است این نیروها می‌توانند به علت: گرانش ،شتاب گریز از مرکز یا الکترومغناطیس باشد. در زمین‌شناسی رسوب اغلب به عنوان ضد فرسایش استفاده می‌شود. در این صورت، آن را مانع حمل و نقل بستر می‌دانند. چون ذرات معلق از مایع جایی که رسوب به انتهای خود در بستر می‌رسد ساکن می‌شوند. در محیط‌های استوایی رسوب می‌تواند تحت تأثیر وجود یا عدم وجود پوشش گیاهی قرار گیرد. درختانی مانند مانگروها برای تضعیف امواج و جریان‌ها بسیار مهم هستند و باعث تسکین ذرات معلق و جلوگیری از تخریب بیشتر می‌شوند.[1]
رسوب ممکن است مربوط به اشیاء با اندازه‌های مختلف اعم از سنگ‌های بزرگ در جریان آب تا سوسپانسیون حاوی گرد و غبار و گرده ذرات به شکل تعلیق تا سوسپانسون حاوی مولکول‌ها مانند پروتئین‌ها و پپتیدهای (که قابل مشاهده نیستند). پس حتی مولکول‌های کوچک نیروی کافی برای تولید قابل توجهی رسوب را دارند.
در اصطلاح زمین شناسان برای توصیف ته‌نشینی از رسوبی که در نتیجه خورده شدن سنگ رسوبیشکل می‌گیرد استفاده می‌کنند. اما در زمینه‌های مختلف شیمیایی و محیطی برای توصیف حرکت ذرات و مولکول‌های اغلب کوچکتر نیز استفاده می‌شود. این فرایند نیز در صنعت فناوری زیستی مورد استفاده قرار می‌گیرد تا سلول‌ها را از رسانه‌های کشت جدا کند.
زمین‌شناسی
یادداشت
- Van Santen, P.; Augustinus, P. G. E. F.; Janssen-Stelder, B. M.; Quartel, S.; Tri, N. H. (2007-02-15). "Sedimentation in an estuarine mangrove system". Journal of Asian Earth Sciences. Morphodynamics of the Red River Delta, Vietnam. 29 (4): 566–575. Bibcode:2007JAESc..29..566V. doi:10.1016/j.jseaes.2006.05.011.