توسل به مرجعیت
توسل به مرجعیت (به لاتین: argumentum ad verecundiam) نوعی استدلال قابل بازنگری است که در آن دلیل درست بودن یک گزاره این دانسته می‌شود که کس/کسانی دیگر آن را درست می‌دانند. خود یک مرجع یک دلیل منطقی برای اثبات یک گزاره نیست اما دلیل‌هایی که آن مرجع برای اثبات آن گزاره آورده‌است، ممکن است دلیل‌هایی منطقی باشند و درصورت ارائه، این دلیل‌ها باید بررسی شوند.[1]
مثال‌ها
- مثال ۱
A: ختنه کردن از نظر بهداشتی خیلی سودمند است.
B: از کجا میدانی؟
A: عموی من که یک پزشک متخصص است این را به من گفته.
- مثال ۲
A: ببینم تو چرا تازگی‌ها اینقدر می‌خوابی؟
B: چون تو مقالهٔ پروفسور ایزابل نوشته که خواب برای سلامتی مفید است.
پانویس
Fallacies of relevance | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| توسل به احساسات |
| ||||
| Genetic fallacies |
| ||||
| توسل به نتیجهها |
| ||||
| جنبههای دیگر | |||||
| |||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.