ثوابت المناقب

ثَوابِتُ المَناقِب یا ثواقب المناقب اولیاءالله کتابی صوفیانه - عرفانی از عبدالوهاب همدانی نویسندهٔ سدهٔ دهم هجری قمری است که در سال ۹۴۷ قمری تألیف شده است. این کتاب مشتمل است بر مقدمه و نُه ذکر و خاتمه. هر ذکر در چند باب شرح مناقب یکی از منسوبان یا جانشینان مولوی و البته خود اوست. در موضوع خود بسیار مهم و سودمند و در واقع تحریر تازه‌ای از کتاب مناقب العارفین نوشتهٔ شمس‌الدین احمد افلاکی در شرح احوال و زندگی مولوی و خاندان او مشایخ سلسلهٔ مولویه است. مؤلف هرجا لازم دانسته دست به حک و اصلاح زده و مواردی را تلخیص کرده و در بعضی جاها مطالبی افزوده‌است. همچنین دقت خاصی در تواریخ اعمال کرده و در صورت لزوم آنها را تصحیح نموده‌است. نسخه‌ای از آن در کتابخانهٔ دیوان هند موجود است.[1]

پانویس

منبع

  • شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمد‌رضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی‌. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.